Συγκινουν επειδη μπουκωσε το ματι απο το ρετους, όταν γηρει η πλαστιγγα στο αρετουσταριστο θα μπουκωσει το ματι απο φυσικο και θα στραφουν παλι σε καποιο ρετους. Επιπλεον παντα καθε πολιτισμος σε καθε περίοδο εχει το "καλλος" της που επι της ουσίας εξυμνει μια συμβολικα εξιδανικευμενη μορφη τοσο για αντρες οσο για γυναίκες, αυτο δεν λειτουργει ως αλλοθι αλλα ως εξηγηση μιας ανθρώπινης ροπης, τα προτυπα αλλαζουν αλλα η κοινωνικη ροπη να υπαρχουν προτυπα όχι. Τα "αντιδραστικα" πρασινα μαλλια, το "χυμα", το "Punk" κτλ προτυπα/συμβολισμοι είναι και αυτα κι ας υποσχονταιι την καταργηση "ολων" των προτυπων.Το ρετους/τζελ/κομωτηριο/μοδα κτλ λειτουργουν ως τελετουργια στην εξυμνηση του "Καλλους", το αρνητικο είναι όταν ο συμβολισμος περνιεται ως επιτευξιμη θεωση απο τον καθημερινο ανθρωπο, διαστρεβλώνοντας το δεος σε ανασφαλη μιμιτισμο. Καμια γυναίκα δεν θα αποκτήσει το χαμογελο της Λιζας, τα στήθη της Αφροδιτης, τα οπισθια της Καρντασιαν κανενας αντρας δεν θα αποκτησει το σώμα του Απολλωνα (παλαιου ή συγχρονου). Περισσότερο προβλημα εντοπιζω στην φιλοσοφικη ταση της Θεωσης του καθημερινου Ανθρώπου (που καταληγει σε Υβρις, αμαρτία που σε όλους τους πολιτισμους τιμωρήται) παρα στον συμβολισμο του Θεικου.
Σχολιάζει ο/η