Αντωνη Μποσκοϊτη ευχαριστουμε για αυτο το ωραιο αρθρο. Διαβαζοντας το συνειδητοποιησα οτι εκανα και εγω το ιδιο σφαλμα καποια στιγμη. Θεωρουσα οτι καλος ειναι ο Tom Petty αλλα οχι 'σαν τους αλλους'. Εβαλα σημερα τιμης ενεκεν να ακουσω το Running Down a Dream (το βιντεο του οποιου τον δειχνει στο τελος -σχεδον προφητικα- να χανεται στο υπερπεραν) και σκεφτηκα μα τι γαμ@το τραγουδι - αφηγηση, χαρουμενο και λυπημενο ταυτοχρονα. Σκεφτηκα επισης πως η ερμηνεια του μοιαζει λιγο με του Roger McGuinn (the Byrds), που ξερεις ισως οι Byrds να ηταν εμπνευση γι' αυτον. Τελος, με αυτο τον τζινγκλι τζανγκλι ηχο της κιθαρας στο συγκεκριμενο τραγουδι ο Τομ ηταν μαλλον μπροστα απο την εποχη του. Στα 90s ακολουθησαν κι αλλοι το παραδειγμα αυτο... Τους Traveling Wilburys, τους ανεφερε και ενας συναδελφος σημερα στη δουλεια, νομιζω θα αφιερωσω λιγο χρονο. Ευχαριστουμε και παλι.
