Δεν ξέρω αν το πρόβλημα της συγκεκριμένης έκθεσης ήταν η έλλειψη συνοχής ως προς τη βασική ιδέα... Πιστεύω ότι περισσότερο εξέθεσε τη γύμνια, την αμηχανία και το αδιέξοδο της (εν πολλοίς παρακμάζουσας) μοντέρνας τέχνης να επικοινωνήσει τη σκέψη της με το μέσο θεατή (ή και με τους πιο "ψαγμένους" του είδους) - για κάποιο λόγο η "μοντέρνα τέχνη" του σήμερα (γιατί κάποτε και ο Dali θεωρείτω μοντέρνος στους συγχρόνους του, αλλά λίγο μπορεί να συγκριθεί εγκεφαλικά και τεχνικά με τους μοντέρνους καλλιτέχνες του τώρα) επιχειρεί να σε σοκάρει (πολλές φορές με την επιτηδευμένη ασχήμια της ή με τη ρηχότητα της σύλληψής όσο και εκτέλεσής της).Δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να δω συγκεχυμένα concepts και κακόγουστες χοντροκοπιές με κοινό παρονομαστή το αφόρητο kitsch για να "προβληματιστώ" με κάτι... Εμένα μου έλειπε κυρίως το στοιχείο της ομορφιάς, της ισορροπίας, της προσεγμένης απόδοσης της ιδέας από την πλευρά του καλλιτέχνη. Είδα μια προχειρότητα και πολλά περιστατικά της - κατά τη γνώμη μου - αντίληψης που έχουν ορισμένοι υποτιθέμενοι καλλιτέχνες ότι "μπορώ να σε ταϊσω σκουπίδια, αρκεί να τα πλασάρω ως κάτι προοδευτικό και προχωρημένο". Για να είμαστε δίκαιοι υπήρχαν και κάποιες αξιόλογες προσπάθειες, αλλά στο σύνολο - και για την έκταση της δημοσιότητας που πήρε - ο χαρακτηρισμός που θα της απέδιδα εγώ είναι το "δήθεν"... Δε νομίζω ότι ο χώρος της τέχνης θα έχανε κάτι το ιδιαίτερο αν δεν υπήρχε αυτή η έκθεση (υπάρχουν άραγε εικαστικοί και κριτικοί που ισχυρίζονται ότι είδαν κάτι το εξαιρετικό στον απόηχο της έκθεσης;). Πιστεύω ότι η τέχνη πάνω απ'όλα πρέπει να σε εμπνέει, να σε μαγεύει, να σε συγκινεί με τρόπο άμεσο κι ανεπιτήδευτο, όχι να κάθεσαι μπροστά σε ένα έκτρωμα ή μια αψυχολόγητη performance προσπαθώντας με το ζόρι να αποδώσεις νοήματα που ούτε ο ίδιος ο δημιουργός δεν ασχολήθηκε να αποδώσει. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένα έργο τέχνης το αντιλαμβάνεσαι αμέσως με τις αισθήσεις σου - σε μαγνητίζει, σε καθηλώνει, σε ιντριγκάρει - δε χρειάζεσαι κάποιον να προσπαθεί να σε πείσει με πολλή δημιουργική ασάφεια (που θα'λεγε και μια ψυχή) ότι "λίθοι και πλίνθοι και ξύλα και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα" συνιστούν δημιουργία υψηλής διανόησης, διότι μάλλον τελικά "οὐδὲν χρήσιμά ἐστιν"....
