Δεν ξέρω γιατί χρειάστηκε να γράψεις όλα αυτά, προκειμένου να αποδείξεις κάτι το αυταπόδεικτο.Δεν υπάρχουν φίλοι λαοί/κράτη. Μπορεί κάποιοι λαοί να τα πάνε μεταξύ τους καλύτερα σε σχέση με άλλους, αλλά όταν θα έλθει η ώρα του συμφέροντος όλοι θα κοιτάξουν το συμφέρον τους και όχι τις "φιλίες" (ας γυρίσουν οι Γάλλοι εναντίον μας στην Ε.Ε. και θα δούμε που θα πάει το παραδοσιακό "Ελλάς - Γαλλία συμμαχία).Αντίθετα με τις προσωπικές σχέσεις (που ακόμα και εκεί ελέγχεται το ζήτημα της αληθινής φιλίας) τις σχέσεις μεταξύ λαών/κρατών τις καθορίζουν κατά κύριο λόγο οι ηγεσίες τους, που λειτουργούν με ωφελιμιστικά κριτήρια και όχι συναισθηματικά (ωφελιμιστικά για το όφελος των λαών τους στην καλύτερη περίπτωση ή για προσωπικό όφελος στην χειρότερη, πάντως ωφελιμιστικά) .Πριν μερικά χρόνια ήμασταν φιλαράκια με του Ρώσους και φουλ αντιαμερικανοί. Σήμερα ήμαστε πιο πολύ με τον αμερικάνο και οι Ρώσοι συνδέονται με την Τουρκία. Αύριο θα είμαστε με κάποιον άλλο και αντίστοιχα κάποιος άλλος θα είναι με εμάς ή εναντίον μας.Για ποιον λόγο λοιπόν τέτοια ανάλυση ειδικά για το Ισραήλ; Θα κάνουν ό,τι τους συμφέρει να κάνουν... Αν τους συμφέρει Κύπρος και Ελλάδα θα φοράνε την "γαλανόλευκη", αν όχι θα προσπαθούν να μας θάψουν.\ Και αν, αύριο μεθαύριο, αλλάξουν τα πράγματα, οι Τούρκοι θα γίνουν τα αδέλφια μας και θα ξαναθυμηθούμε (όλοι, όχι μόνο οι κολλημένοι) ότι οι Εβραίοι ήταν αυτοί που "σταύρωσαν τον Χριστό μας" (εκτός αν τα' χουν και αυτοί καλά με τους Τούρκους, οπότε αλλάζει το πράγμα και αυτά είναι γραφικότητες)