Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι με το #7 κι ήμουν τόσο ήρεμη από το πρωί. Ο μισογυνισμός σε συνδυασμό με την αγένεια μπορούν να με βγάλουν από τα ρούχα μου, δεν είμαι πολύ κουλ τις περισσότερες φορές, άσε που νομίζω ότι τέτοιους τενεκέδες καλό είναι να τους αντιμετωπίζει κανείς σαν τραμπούκος. Δεν έχω πια την υπομονή ούτε καν για ειρωνεία, ακόμη κι αν (πόσο μάλλον αν) ο άλλος είναι και γνωστός, μη χ*σω. Επομένως ένα "δεν σου ζήτησα τη γνώμη", να του κοπεί η φόρα και να καταλάβει ότι δεν μπορεί να λέει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι σε όποιον να 'ναι, και ίσως (για διασκέδαση) "οπότε τώρα που κάθομαι μαζί σου και πίνουμε καφέ, εσύ να φανταστώ σκέφτεσαι ότι θέλω να παντρευτούμε και να κάνουμε 5 παιδιά; ελπίζεις ότι θέλω να παντρευτούμε και να κάνουμε 5 παιδιά; ή είσαι εγκρατής και φαντάζεσαι ότι απλά σκέφτομαι να σου κάτσω; θες να σου κάτσω;", απανωτά και απνευστί, να δεις μετά πώς τον κολλάς στον τοίχο, τον απαράδεκτο. Κάθεσαι πίσω στην καρέκλα και απολαμβάνεις μετά. Ίσως φάω αρνητικές, αλλά επιτρέψτε μου να δώσω μια συμβουλή: όχι αβρότητες με καραγκιόζηδες.
