#6.Τι ακριβώς θαυμάζεις σ'αυτές τις γυναίκες;Το γεγονός,ότι μπλέκουν με έναν άνθρωπο ανεύθυνο;Ανώριμο να διαχειριστεί τις σχέσεις του;Με κάποιον,τον οποίο τον μοιράζονται;Που τις περισσότερες φορές,όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι,θυμούνται,ότι μπορεί να είναι σύζυγοι,πατεράδες και γενικότερα πολύ έντιμοι,με βαθιά αίσθηση του καθήκοντος,για να διαλύσουν τη σχέση τους,το σπιτικό τους κτλ;Που την κρίσιμη ώρα μετράνε τα συναισθήματα όλων των άλλων κι όχι της γυναίκας,που είναι τρίτο πρόσωπο;Τις φορές,που θα τύχει,να καταλήξουν μαζί του,δεν είναι επειδή ήταν μαγκιώρες τύπισσες.Είναι επειδή η άλλη σχέση είχε ήδη τελειώσει κι απλά δεν είχε δοθεί αφορμή,για να πέσουν τίτλοι τέλους.Ή με το που έμαθε η επίσημη,ότι παίζει σκηνικό με άλλη,του έδωσε τα παπούτσια στο χέρι κι αυτός από το να ξεμείνει μόνος,τα βρίσκει με το ανεπίσημο μεζεδάκι.Εμένα μια θλίψη μού προκαλεί όλο αυτό.Επίσης παίζει να είναι και πατατοκλέφτρες.Όταν ο Καποδίστριας έφερε τις πατάτες στην Ελλάδα,δεν τις άγγιζε άνθρωπος.Για να τις κάνει να φανούν πολύτιμες,έβαλε φρουρούς να τις φυλάνε και το βράδυ έκαναν τα στραβά μάτια,για να τις κλέψουν οι ίδιοι,που αρχικά δεν της ήθελαν.Για κάποιες αποκτά αξία στα μάτια τους ο άλλος,όταν δεν είναι διαθέσιμος.
