Πραγματικά νομίζω όλοι ταυτιζόμαστε. Το πρώτο έτος σπουδών είναι το πιο "γκρι" από όλα. Στις περισσότερες σχολές είναι επέκταση των λυκειακών γνώσεων και δεν σου δίνει σπίθα να πορωθείς με κάτι συγκεκριμένο πάνω στην επιστήμη σου. Εμένα η σχολη μου μου έκανε κλικ στο 6ο εξάμηνο, συνειδητοποίησα πώς άλλο οι σπουδές και άλλο το επάγγελμα. Ναι το να μαθαίνεις απέξω τύπους για εξεταστική και να γράφεις άθλια λόγω αριθμητικών λαθών δεν ήταν καθόλου γοητευτικό. Σε κάποια φάση όταν άρχισα να παρακολουθώ συνέδρια και να κάνω (απλήρωτες, εννοείται) πρακτικούλες ή εργασίες είπα "οκ, εδώ είμαστε, αυτός ο κλάδος είναι για μένα". Ειλικρινά ο βαθμός πτυχίου μου είναι από μέτριος έως κακός (εννοείται δεν ενθαρρύνω κάτι τέτοιο) αλλά τα πιθανά μεταπτυχιακά με βοήθησαν να βρω τι μπυ αρέσει και ομολογώ έγινα πιο θερμή τότε. Η δουλειά μου είναι ακριβώς πάνω σε αυτά που σπούδασα και τη λατρεύω ακόμα και αν είχα σχέση αγάπης-μίσους με όλα τα μαθήματα κατά τα φοιτητικά μου χρόνια.