Oσο για το να πρέπει ή δεν πρέπει να προβαίνει ή όχι σε ομολογία ο "απιστήσας-σασα",αυτό που βλέπω να συμβαίνει συνήθως είναι:Tις λεγόμενες ξεπέτες οι περισσότεροι,σχεδόν όλοι, τις κάνουν γαργάρα,εκτός και αν πάνε καρφωτοί.Αν μιλάμε για παράλληλη σχέση, πάλι σε μεγάλη πλειοψηφία όσοι μπορούν να το κρατήσουν κρυφό το κρατούν, για όσο τους παίρνει.Αν δεν έχουν καμμία όρεξη να χωρίσουν δε,επιστρετεύεταιτο πασίγνωστο άκρως κωμικό,αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις, ακόμη και αν πιαστούν εν αδαμιαία περιβολή μετά του καλού-ης τους. Σε γενικές γραμμές πάντως σε ομολογία προβαίνουν όσοι-ες σκέφτονται σοβαρά να αλλάξουν σύντροφο.Οι υπόλοιποι,είτε έχουν αναγάγει το κρυφτό σε επιστήμη,είτε, αν πιαστούν σε βγάζουν τρελλό-η είτε αρχίζουν τις συγνώμες, ξέρεις πρώτη φορά συμβαίνει, ήταν ανευ σημασίας,ας το ξεχάσουμε είσαι η-ο μοναδικός-η για μένα μπλα μπλά..είτε, οι πλέον θρασείς,αδίστακτοι και χειριστικοί,ρίχνουν το φταίξιμο στον "απατημένο-η"γιατί δεν ξέρει πως να τους κρατήσει!