Γλυκιά #1, διαβάζοντας την περιγραφή σου για τη ζωή του φίλου σου, μου δημιουργείται η εξής απορία: πώς είναι δυνατόν κάποιος άνθρωπος δραστήριος, γεμάτος ζωή να σκέφτεται κοινό μέλλον με έναν άνθρωπο ο οποίος έχει αποφασίσει πως είναι νεκρός; Το γεγονός ότι ο φίλος σου αναπνέει δε νομίζω πως σημαίνει και ότι ζει. Έχει πεθάνει και δε θέλει να το παραδεχτεί. Είναι δυνατόν 30 ετών άνθρωπος να παίζει όλη την ημέρα και να μη θέλει να κάνει οτιδήποτε άλλο; και δε μιλάω μόνο για εργασία... Κατά τη γνώμη μου, φύγε μακριά. Πολύ μακριά. Μην τον ξαναδεις ποτέ. Μόνο κακό θα σου κάνει. Μόνο ενοχές θα σου δημιουργεί. Ζήσε κούκλα μου. Ζήσε. Βρες έναν άνθρωπο με τον οποίο θα κάνετε πράγματα. Ζήσε τώρα που είναι νωρίς ακόμη. Ήδη έχει χάσει 7 χρόνια από τη ζωή σου. Συμβουλή από μια παθούσα.