#5.Σαν να έχουμε ξεφύγει,μου φαίνεται,ε;Δε με εκπλήσσει,που ανακατεύονται στον οικογενειακό σας προγραμματισμό.Οι ελληνικές οικογένειες δεν κωλώνουν σ'αυτά.Αλλά οι υποδείξεις τι να κάνετε στο κρεβάτι σας,στέλνουν την αδιακρισία σε άλλο επίπεδο.Είπαμε πια!Το ένα είναι παρεμβατικό,κουραστικό,γραφικό σε σημείο αηδίας.Η ατάκα όμως του αδερφού ξεπερνάει κάθε όριο ιδιωτικότητας και προσωπικής ζωής.Στη θέση σου,νομίζω,αν δεν έμενα στον τόπο από το σοκ,θα έβγαζα επιτόπου και τα τυροπιτάκια και την τούρτα γενεθλίων κι ό,τι άλλο είχε μέσα το στομάχι μου.Άλλες θα ήταν πολύ ενθουσιασμένες με τη στάση των συγγενών.Για κάποιες από μας όμως είναι προσβλητική αυτή η συμπεριφορά και πολλές οικογένειες δεν το καταλαβαίνουν.Είναι υποτιμητικό,να παίρνεις την πιστοποίηση της κατάλληλης κλωσσομηχανής για τους πολυπόθητους απογόνους τους.Γιατί στην ουσία αυτό γίνεται.Ο μόνος που μπορεί να αποφασίσει,αν θέλει να γίνουμε μαζί γονείς,είναι ο σύντροφός μας.Και το πότε το ορίζουμε μαζί.Με σφίξιμο (θα με στοιχειώσει αυτό),με εξωσωματική,με υιοθεσία με ό,τι γουστάρουμε.Εξίσου άσχημη βέβαια είναι η όλη συμπεριφορά και για το σύντροφό σου.Δεν τον θεωρούν ικανό,υπεύθυνο,να αποφασίσει για τη ζωή του;Πρέπει εσύ,ενδεχομένως και με δόλο,να αποσπάσεις το σπέρμα του και να τον καταστήσεις πατέρα κι οικογενειάρχη,όπως επιθυμούν;Μπορεί να φαίνονται και αθώες ως και χαριτωμένες χοντράδες αυτά.Έχουν όμως πολύ ψωμί από κάτω και καλό είναι να ξεκαθαρίσετε κάποια πράγματα με τον καλό σου.