Κύριε Νικολαΐδη σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας στη συνέντευξή μου στη Lifo. Φυσικά όπως καταλαβαίνετε σε μία συνέντευξη δεν μπορούν να αναλυθούν όλα τα στοιχεία ενός ζητήματος και να δοθεί η ευρεία επιχειρηματολογία για κάθε ανακινούμενο θέμα. Θα προσπαθήσω να απαντήσω στα δύο ζητήματα που θίγετε α) αυτό των πανεπιστημιακών και β) αυτό της Ολυμπιάδας 2004. α) Το πρώτο ζήτημα έχω αναπτύξει στο τελευταίο βιβλίο μου «Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ», και στο κεφάλαιο «Ο συστημικός ρόλος των διανοουμένων», στο οποίο αναφέρομαι και στον συστημικό ρόλο των πανεπιστημιακών, είτε αυτοί υπηρέτησαν κάποια κυβέρνηση είτε ανήκαν σε κάποιο κόμμα ή σε κάποια ιδεολογία. Αναφέρομαι όχι μόνο σε αυτούς που στήριξαν τα δύο κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τα οποία κυβέρνησαν επί 40 έτη και μας οδήγησαν στη χρεοκοπία, αλλά και στους αριστερούς παντός είδους οι οποίοι υποστηρίζουν κομματικές, γραφειοκρατικές ιδεολογίες, την πολιτική αλλοτρίωση και ετερονομία καθώς επίσης αναφέρομαι σε αυτούς που υποστήριξαν κάθε εθνικιστικό ιδεολόγημα και κάθε θρησκευτική ιδέα. Βεβαίως οι ευθύνες μεγάλου μέρους των πανεπιστημιακών είναι μεγάλες για την άσχημη κατάσταση στα πανεπιστήμια, για το χαμηλό επίπεδο παιδείας, για τον νεποτισμό, για την εξαχρείωση της πολιτικής, για την νομιμοποίηση της εκάστοτε εξουσίας κ.ά. Για να μην επαναλαμβάνομαι όμως παραπέμπω στο βιβλίο μου που ανέφερα πριν, όπου θα βρείτε περισσότερη ανάλυση, η οποία κατά βάση συμφωνεί με τις απόψεις σας.β) Θα επιμείνω στο δεύτερο ζήτημα διότι υπάρχουν πολλές παρεξηγήσεις και συγχύσεις περί αυτού. Η καταστρεπτική Ολυμπιάδα του 2004, η οποία συνετέλεσε στην πορεία προς την χρεοκοπία, είναι ένα θρίλερ στην κυριολεξία. Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Ο αρχικός προϋπολογισμός στον φάκελο διεκδίκησης το 1996 ήταν 2-2,5 δισ. ευρώ. Το 2003 ο τότε υπουργός Πολιτισμού Βαγ. Βενιζέλος δήλωνε πως θα κοστίσουν 4,3 δισ. ευρώ. Τον Αύγουστο του 2004 ο τότε υφυπουργός Οικονομικών Π. Δούκας ανεβάζει το κόστος στα 7 δισ. ευρώ. Δύο μήνες αργότερα ο τότε υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης κάνει λόγο για 8,9 δισ. ευρώ, χωρίς συνυπολογισμό των δαπανών για την κατασκευή έργων που επισπεύθηκαν λόγω της Ολυμπιάδας (π.χ. Αττική Οδός, Τραμ, προαστιακός κ,λπ.). Το 2005 η υπουργός Φάνη Πάλλη-Πετραλιά εκτοξεύει το ποσό στα 13,5 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ήδη υπέρβαση κατά 600%! Τέλος το 2012 ο υπουργός Χρ. Σταϊκούρας κάνει λόγο για 8,5 δισ. ευρώ. Όπως είναι εμφανές πρόκειται για «κολοκυθιά», την οποία παίζει ανενδοίαστα η ανίκανη και ψευδόμενη κυβερνητική εξουσία των δύο κομμάτων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επί 16 έτη. Συνεπώς είναι ανόητο να έχει κανείς εμπιστοσύνη σε άτομα που είναι αναξιόπιστα και εμφανώς ψεύδονται. Άρα πρέπει να διερευνήσει την αλήθεια όχι στα λεγόμενά τους, αλλά σε άλλα στοιχεία και άλλες παραμέτρους του ζητήματος.Εδώ όμως τίθεται ένα ζήτημα ουσίας και μεθόδου. Εκτός από τα περιβόητα πλέον Greek statistics υπάρχουν και τα Greek state, Greek government, Greek parliament, Greek parties και άλλα πολλά που είναι όλα ψευδόμενα, αναξιόπιστα και αποτυχημένα. Επομένως δεν είναι παράξενο που τα επίσημα πραγματικά στοιχεία ακόμη και σήμερα δεν είναι προσιτά, όχι μόνο αυτά που αφορούν στην ολέθρια Ολυμπιάδα, αλλά και αυτά που αφορούν στο σύνολο των παραγόντων των σχετικών με τη χρεοκοπία. Υπάρχει δηλαδή ένα είδος «ομερτά» στα κυβερνητικά κλιμάκια των δύο κομμάτων εν αγαστή συνεργασία με την οικονομική και μιντιακή ελίτ. Αυτή η «τρόικα» είναι ένοχη για την ανόητη ανάληψη της Ολυμπιάδας, επωφελήθηκε από αυτή, επομένως έχει συμφέρον να μην προχωρήσει η έρευνα για την αλήθεια. Άρα χρειαζόμαστε κάποιον άλλον προσανατολισμό. Ένα στοιχείο προσανατολισμού είναι το ότι στα ποσά αυτά των κυβερνητικών ηγεσιών δεν αναφέρονται οι τόκοι των δανείων που πήραν οι κυβερνήσεις για τα έργα της Ολυμπιάδας και βεβαίως οι τόκοι αυτοί πρέπει επίσης να πληρωθούν. Ας δούμε πρόχειρα ένα παράδειγμα για έχουμε μια ιδέα. Εάν τα δάνεια ήταν λ.χ. 10 δισ. ευρώ τότε με επιτόκιο 5% δίνουν τόκο 500 εκατ. ευρώ και σε δέκα έτη 5 δισ. ευρώ, οπότε το σύνολο είναι 15 δισ. ευρώ. Αναλόγως, σε κόστος 15 δισ. ευρώ με επιτόκιο 5% έχουμε τόκους 7,5 δισ. ευρώ, άρα σύνολο 22,5 δισ. ευρώ.Ένα δεύτερο στοιχείο είναι τα ήδη γνωστά ποσά του χρέους στην εξεταζόμενη αμαρτωλή περίοδο. Στη δεκαετία 2000-2009 το δημόσιο χρέος ανέβηκε από τα 125 δισ. ευρώ στα 301 δισ. ευρώ, δηλαδή δάνειο 176 δισ. ευρώ! Πρόκειται για τεράστιο ποσό, το οποίο εμφανώς δεν εξυπηρέτησε παραγωγικούς και αναπτυξιακούς σκοπούς, αλλά μεγάλο μέρος του διατέθηκε για τα έργα και τους σκοπούς της Ολυμπιάδας. Ένα άλλο στοιχείο προκύπτει από την έρευνα που έκαναν δύο πανεπιστημιακοί ειδικοί και στην οποία έρευνα διαπίστωσαν πως στην δεκαετία 2000-2009 υπήρξε μία «μαύρη τρύπα», δηλαδή απόκλιση των προϋπολογισμών κατά 112,1 δισ. ευρώ. Από την απόκλιση αυτή μόνο τα 49,6 δισ. ευρώ μπορούν να ερμηνευθούν, ενώ τα υπόλοιπα 62,5 δισ. ευρώ έχουν προστεθεί στο δημόσιο χρέος για άγνωστους λόγους! Δηλαδή κάθε χρόνο 6,25 δισ. ευρώ προσετίθεντο στο χρέος από δαπάνες που δεν καταγράφονται σε κανέναν προϋπολογισμό! Είναι προφανές πού σπαταλήθηκαν αυτά τα κρυφά τεράστια ποσά (περισσότερα στο βιβλίο μου που ανέφερα ήδη, σ. 129-130). Τέλος, θα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν ένα σύνολο παραγόντων που είναι κανόνας ή εθιμικό δίκαιο στην ελληνική κυβερνητική και κρατική εξουσία, όπως η προχειρότητα των σχεδιασμών, χωρίς ορθολογικό σχέδιο και μακροχρόνια προοπτική, η υπέρβαση κατά πολύ των προϋπολογισμών, τα ad hoc μπαλώματα, ότι τα έκτακτα έξοδα ήταν πολλά (όπως το περιβόητο C4I στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης που πληρώθηκε προκαταβολικά και δεν λειτούργησε ποτέ), ότι δεν υπήρξε διαφάνεια, δεν έγινε κανένας ουσιαστικός έλεγχος και τα βιβλία έκλεισαν άρον-άρον. Όλα έγιναν εν κρυπτώ και παραβύστω. Οι Ολυμπιακοί δεν είχαν κανένα απολύτως μέτρο, γι’ αυτό το κόστος εκτροχιάσθηκε. Να σημειωθεί επίσης πως η ανάληψη της Ολυμπιάδας παρουσιάσθηκε ως η νέα «Μεγάλη Ιδέα» της νεότερης Ελλάδας, έτσι ώστε όσοι ήταν εναντίον της και εξεδήλωναν την αντίθεσή τους χαρακτηρίζονταν ως «εθνοπροδότες». Τα μεγάλα και μικρά κανάλια, δημόσια και ιδιωτικά και οι ραδιοφωνικοί ήταν αναφανδόν υπέρ της Ολυμπιάδας και βομβάρδιζαν τους θεατές και τους ακροατές με ακατάσχετη προπαγάνδα μεγαλαυχίας, εθνικισμού και ψευδών ελπίδων. Στον τύπο επίσης υπήρξε τέτοια τρομοκρατία που όποιος δημοσιογράφος τολμούσε να γράψει κάτι εναντίον της Ολυμπιάδας ή εναντίον της προέδρου της Γιάννας Αγγελοπούλου, προπηλακιζόταν, απαξιωνόταν και έμπαινε στο περιθώριο (περίπτωση λ.χ. Φίλ. Συρίγου). Θα πρέπει τέλος να σημειωθεί ότι ήταν ευρέως διαδεδομένο ότι είχε στηθεί γύρω από την Ολυμπιάδα ένα «μεγάλο φαγοπότι» από τους γνωστούς επιτηδείους και τα πασίγνωστα νεοελληνικά λαμόγια, που απομυζούν τον δημόσιο πλούτο και τους φορολογουμένους, δηλαδή εμάς. Ένα άλλο στοιχείο είναι το γεγονός πως πολλά έργα έγιναν υπό την πίεση του χρόνου, άρα και των εργολάβων για να προλάβουν τις ημερομηνίες, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα την αυθαίρετη υπερκοστολόγηση των έργων. Επί πλέον το όφελος από τη διοργάνωση της Ολυμπιάδας είναι ανύπαρκτο και τα Ολυμπιακά Ακίνητα ρημάζουν σχεδόν εγκαταλειμμένα. Άρα το υπερβολικό κόστος βαραίνει διπλά.Όλα αυτά τα στοιχεία οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι το κόστος της Ολυμπιάδας το 2004 ξεπέρασε κατά πολύ αυτά που παρουσιάζουν κατά καιρούς οι διαπλεκόμενοι κομματικοί επίσημοι παράγοντες. Σύμφωνα με τη δική μου εκτίμηση το κόστος υπερέβη τα 25 δισ. ευρώ. Βεβαίως είναι μία εκτίμηση, όχι όμως υπερβολική και παράλογη, με βάση τα στοιχεία που παρέθεσα. Η «μαύρη τρύπα» που άνοιξαν οι Ολυμπιακοί και οι άλλες τεράστιες σπατάλες του κράτους ρούφηξαν τη χώρα και τη βυθίζουν συνεχώς στο σκότος. Η αλήθεια θα φανεί μόνο όταν η κοινωνία θα απαιτήσει διαφάνεια και αντικειμενική έρευνα όλων των απαγορευμένων σήμερα στο κοινό στοιχείων, λογαριασμών κ.λπ.. Μόνο όταν διαρραγεί το μαφιόζικο μέτωπο των κομματικών, οικονομικών και μιντιακών ελίτ θα φανεί το πραγματικό τοπίο. Θα το θελήσει η κοινωνία; Αυτά όλα τα συζητώ στο βιβλίο μου, με αφορμή το οποίο έγινε η συνέντευξη στη Lifo, στο οποίο υπάρχει επίσης και μία συνοπτική ανάλυση της νεοελληνικής ιδεολογίας και της πολιτισμικής κατάστασης της κοινωνίας. Κυρίως υπάρχει η ανάλυση του ελληνικού συστήματος εν τη ευρεία εννοία, καθώς και προτάσεις για την αλλαγή του έξω και πέρα από τα κόμματα και με κινήσεις, κινήματα από τα κάτω, με αυτοοργάνωση και αυτοκαθορισμό. Τελειώνοντας, θα ήθελα κ. Νικολαΐδη να σας παρακαλέσω εάν θέλετε να συνεχίσετε τον διάλογο ή να διευκρινίσετε κάτι, στην περίπτωση που δεν θα σας καλύψει το βιβλίο μου, να μου γράψετε στο: [email protected], που είναι ανοικτό άλλωστε και σε οποιονδήποτε άλλον θελήσει. Είναι πιο εύκολη για μένα αυτή η μορφή επικοινωνίας, διότι δεν παρακολουθώ συχνά τα σχόλια που γράφονται, όχι ότι δεν με ενδιαφέρουν ή τα υποτιμώ, αλλά όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθώ τα διάφορα σάιτ, στα οποία υπάρχουν συνεντεύξεις μου ή κείμενά μου. Θα έπρεπε να αφιερώνω πάρα πολύ χρόνο τον οποίο δυστυχώς δεν έχω. Σας ευχαριστώ πολύ τόσο για τα σχόλιά σας και τα ερωτήματά σας όσο και για την κατανόησή σας. Γιώργος Ν. Οικονόμου