Διαβάζοντας το πλήρες κείμενο του κ. Χειμωνά, αναγκάστηκα αρχικά να συμφωνήσω μαζί του. Έχει δίκιο σε αυτά που λέει. Όντως το ΠΑΣΟΚ δεν είναι αρκετά σύγχρονο, προοδευτικό, σοσιαλιστικό και ανοιχτόμυαλο. Όντως κάνει μικροπολιτική χειρίστου είδους. Όντως είναι ένα πελατειακό κόμμα και όντως δεν κάνει τίποτα για να αλλάξει τον εαυτό του και να διορθώσει τα λάθη του. Και χαίρομαι πολύ που βγάζει στην φόρα τις μικροπολιτικές πισώπλατες μαχαιριές - για να βλέπει κι ο κόσμος τι γίνεται στα πολιτικά γραφεία και πως ασκείται η πολιτική (δηλαδή μούφα House of Cards).Όμως θέλω να προσθέσω δύο βασικές ενστάσεις: Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντοτε έτσι. Δεν καθάρισε ποτέ. Ναι, οι τυχοδιώκτες (Κουρουμπλής, Τζάκρη, Μιχελογιαννάκης, Κατσέλλη, Μητρόπουλος, Σακοράφα, Τόσκας, Μάρδας, Σπίρτζης) έφυγαν, αλλά αυτοί που έμειναν δεν ήταν οι νέοι και άβγαλτοι. Ήταν ο Βενιζέλος και η Φώφη και μαζί κι οι ψηφοφόροι τους. Αυτοί που έμειναν δεν ήταν οι "νέοι" σαν τον Χειμωνά. Ήταν οι σκληροπυρηνικοί ΠΑΣΟΚτζήδες, η σταθερή πελατεία του καταστήματος. Κι ούτε μετεξελίχθηκε ποτέ: Ο λαϊκισμός του "Τσοβόλα δώσ'τα όλα", έγινε ο "εκσυγχρονισμός" του Σημίτη με την μεγάλη ρεμούλα των Ολυμπιακών έργων, έγινε το "Λεφτά Υπάρχουν" του Παπανδρέου, και κατόπιν η συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ με δόση Παπαδήμου(ζήσαμε για να το δούμε και αυτό). Και μπορεί κάποιοι να το δουν ως "θυσία για το καλό της χώρας", κάποιοι θα το δουν ως "το βασίλειό μου για ένα υπουργείο".Δεύτερον, ειδικά στο τέλος του κειμένου βγάζει μια προσωπική πικρία. Μοιάζει να αποχωρεί εξαιτίας της κακής συμπεριφοράς των υπολοίπων, και το όλο ιδεολογικό είναι απλά παραπέτασμα. "Δεν με προωθούσαν αρκετά, δεν είχα ελπίδες να εκλεγώ, άρα φεύγω", μοιάζει να λέει το κείμενο. Δεν είμαι σίγουρος αν ο Χειμωνάς είχε πρόβλημα με την "κλειστή κάστα" του ΠΑΣΟΚ επειδή δεν μπόρεσε να μπει κι ο ίδιος μέσα. Κυρίως το κομμάτι με τις "ποτάρες" της ΠΑΣΠ είναι ενδεικτικό.Πάντως χαίρομαι που αποχωρεί από την "πολιτική" και δεν πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δείχνει μια συνέπεια. Άλλωστε, δεν χρειάζεται να κατέχει κανείς δημόσια/κομματική/πολιτική θέση, για να μπορεί να επεμβαίνει στην πολιτική και να αφήνει το στίγμα του. Ίσως εκτός κομμάτων, να καταφέρει να κάνει αυτό που δεν κατάφερε πριν.
