Τα παραδείγματα είναι ατυχή και τελείως άσχετα μεταξύ τους:1. Στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, συμφωνώ μέσες άκρες: επικράτησαν οι εθνικολαϊκιστικές κορώνες χωρίς καμία ουσία, ένα όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό θα ήταν μία χαρά εξαρχής και θα είχε τελειώσει το θέμα. 2. Το θέμα των μνημονιακών διαπραγματεύσεων είναι τελείως άστοχο για κρίση, είσαι χρεωκοπημένος ως χώρα και αδύναμος, οπότε η ''διαπραγμάτευση'' δε γίνεται επί ίσοις όροις. Και λησμονούμε πολλοί ότι έγινε ΚΟΥΡΕΜΑ χρέους από τους επάρατους προηγούμενους, ίσως το ότι το έκαναν οι προηγούμενοι δε μας αρέσει τελικά (ενώ ένα αριστερό κούρεμα θα το διαλαλούσαμε κάθε μέρα). 3. Τέλος, το ''προσφυγικό'' αφορά στην ανικανότητα μίας ομάδας ιδεοληπτικών και τίποτε περισσότερο.