Θα μου επιτρέψετε Maggie και Neverlander ως χρονίως ακατάσταση να δώσω μια άλλη διάσταση στο θέμα. Υπάρχουν άκρα του φάσματος: ακαταστασία vs τάξη. Για το πρώτο αρκεί να παρακολουθήσει το συμπαθές τηλεοπτικό δίδυμο Αγγλίδων που τακτοποιούν και καθαρίζουν στάβλους....ουπς σπίτια ήθελα να πω! Για το δεύτερο μπορεί κανείς να εξετάσει την ανάλογη τηλεοπτική περίπτωση του Monk όπου τα στυλό και οι πετσέτες είναι τοποθετημένα με ακρίβεια υποδεκάμετρου και το λαβομάνο αποστειρωμένο με dettol. Είναι φανερό ότι μιλάμε και στις δύο περιπτώσεις για κάποιον ψυχαναγκασμό ή βαριές περιπτώσεις κατάθλιψης.Όμως στο απέραντο μεσοδιάστημα κρύβονται επίσης διάφορα ενδιαφέροντα. Προσωπικά είμαι "ρακοσυλλέκτρια" (βοηθάνε κι οι σπουδές). Τι θέλω να πω μ'αυτό. Δεν πετάω τίποτα! Οποιοδήποτε χαρτάκι μπει στο σπίτι θα καταχωρηθεί σε κάποιο συρτάρι/ντουλάπι/κουτί κλπ και δεν θα βγεί παρά μονάχα όταν μεταφέρουν το πτώμα μου από κει μέσα έξω. Μέσα στο χάος ενός ευμεγέθους σπιτιού που περιέχει την Άρτα με τα Γιάννενα σε υλικό παρ'όλα αυτά έχω πάντοτε υπόψιν μου πού ακριβώς έχω εγώ τοποθετήσει το κάθετί. Έχουν όλα μια εσωτερική συνάφεια! Απολύτως κατανοητή σε μένα και απολύτως ακατανόητη (και εκνευριστική) στους συγκατοικούντες μου. Είμαι παράλληλα απίστευτος "ψείρας" geek σε όλες τις εκδηλώσεις της προσωπικότητάς μου. Τρελλαίνομαι για λεπτομέρειες και για συγκριτική έρευνα.Έχω μια μορφή ADD (βγάλτε το H από τον ολοκληρωμένο όρο) οπότε έχω έτοιμη και την δικαιολογία μου!!! Όμως έχοντας ξεκαθαρίσει σπίτι πεθαμένου και ξέροντας τι φοβερό βάσανο είναι μια ζωή που μαζεύεις μαζεύεις μαζεύεις για μια "δεύτερη ζωή δεν έχει" προσπαθώ να το καταπολεμήσω αυτό μου το φυσικό. Μάταια όμως...Κάνω μια γενναία προσπάθεια να πετάω πράγματα ανά εξάμηνο αλλά στο τέλος κάθε εξαμήνου πάλι την κόπρο του Αυγεία καλούμαι να τακτοποιήσω. :/ Επίσης πολύ συχνά ο κύρης του σπιτιού αναλαμβάνει δράση (οδοστρωτήρα και οδοκαθαριστή 2-σε-1)Μεθόδευση: 1.προσπαθώ να ΜΗΝ βάζω περιττά πράγματα πλέον στο σπίτι εξ'αρχής (όχι διακόσια περιοδικά/βιβλία/cd/ρούχα/παιχνίδια το μήνα...ας είναι καλά η κρίση έβαλε κι αυτή ένα χεράκι!) Άρχισα να πετάω και τα διαφημιστικά. Βέβαια αυτό το φυλλάδιο με τα νέα κεραμικής επίστρωσης του Vicko φαίνεται χρήσιμο. Κι αυτό το εορτολόγιο που ήρθε μαζί με το γαλακτομπούρεκο που έφεραν οι φίλοι; Tι λέγαμε? Α ναι. Πέταγμα. 2.προσπαθώ να καλώ γυναίκα να με βοηθήσει με "χοντρά" καθαρίσματα μιά φορά το μήνα (αξίζει κάθε σέντ). Kάνω τα πολύ βασικά για 15-20 λεπτά καθημερινά (παραπάνω νιώθω εσωτερική υποτίμηση -μην με κρίνεις αυστηρά!!!!)3.προσπαθώ να μην μαζεύω ρούχα που δεν φοριούνται τον τρέχοντα καιρό δικά μου και της οικογενείας (είχα ρούχα από το γυμνάσιο κι είμαι 40+!!!) αλλά να τα χαρίζω σε τράπεζες ρούχων/οικογένειες που ξέρω ότι ζορίζονται. Το ίδιο με παιδικά παιχνίδια.4.προσπαθώ να μην μαζεύω βιβλία που δεν διαβάζονται πλέον από κανέναν άλλον (είχα βιβλία από το γυμνάσιο που εγώ είχα διαβάσει καμμιά δεκαριά φορές το καθένα αλλά κανένας στο σπίτι δεν έδειχνε την παραμικρή επιθυμία ούτε να τα ξεφυλλίσει όσο κι αν με ενθουσιασμό τα σύστηνα).Με ΠΟΝΟ ψυχής πριν κάποια χρόνια χάρισα την συλλογή μου περιοδικών (κινηματογραφικών κυρίως -επίσης πολλές πρώτες εκδόσεις εθνικών Vogue/Reader's Digest κλπ.)5.αναζητώ το ρομπό που θα "τρέχει" σε όλο το σπίτι και θα σκουπίζει μόνο του. Θα είμαι η πρώτη πελάτισσα. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι θα χρειαστώ κι άλλο ένα ρομπότ να μαζεύει τα πεταμένα lego από το πάτωμα πρώτα...Αν θέλεις να με υποβάλλεις σε βασανιστήρια δεν χρειάζεται εικονικός πνιγμός. Βάλε με να κάνω μετακόμιση. Κάλλιο να φάω ένα μαγκάλι κάρβουνα!Όπως βλέπετε ανίατη. Προσπαθώ όμως!!
