Πολύ καλή η ιδέα σας και ενδιαφέρον το κείμενο. Στάθηκα σε δυό σημεία: στο «οι γυναίκες δυσκολεύονται περισσότερο να μεταδώσουν αρνητικά συναισθήματα σε αγνώστους» και στο ότι αισθανθήκατε την ανάγκη να προσθέσετε : «Εννοείται ότι οι άντρες αντιμετωπίζουν τις δικές τους προκλήσεις μεγαλώνοντας, για κανένα φύλο δεν είναι ρόδινα τα πράγματα. Όμως είμαι γυναίκα, και μόνο τη δική μου πλευρά ξέρω!» Μήπως το δεύτερο είναι δείγμα του πρώτου; Γιατί αισθανθήκατε την ανάγκη να απολογηθείτε που αναφέρεστε μόνο σε γυναίκες; Πρέπει κανείς να απολογείται όταν απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο ακροατήριο, που στο κάτω-κάτω αποτελεί το μισό πληθυσμό; Υποψιάζομαι ότι αυτή η διάθεση «ισορρρόπησης», ίσως και ένας ο φόβος μήπως σας χαρακτηρίσουν «ακραία φεμινίστρια» (άλλωστε γράφετε πολύ σωστά ότι οι γυναίκες καλούνται πάντα να ισορροπήσουν ανάμεσα σε αντικρουόμενα μηνύματα) είναι και ο λόγος που περιλάβατε στις κατά τα άλλα ωραίες προτάσεις σας ένα βιβλίο που έχει καταγραφεί στη μνήμη μου εντελώς διαφορετικά. Θυμάμαι ότι σ’αυτό οι γυναίκες υπάρχουν και κρίνονται μόνο σε σχέση με τις (εντελώς στερεοτυπικές) σεξουαλικές ορέξεις του πρωταγωνιστή. Δεν ξέρω πραγματικά πού είδατε τη «διάθεση αυτοσαρκασμού». Εν πάση περιπτώσει οι νέες γυναίκες δέχονται πανταχόθεν και καθημερινά έναν καταιγισμό τέτοιων μηνυμάτων, άρα ένα τέτοιο κείμενο δεν αποτελεί αντίβαρο στα στερεότυπα, ούτε δίνει ένα διαφορετικό όραμα για το ρόλο μας, τις δυνατότητες και την πολυπλοκότητα της ζωής μας. Για κάτι τέτοιο χρειάζονται πιο πολυδιάστατα βιβλία, όπως τα υπόλοιπα που προτείνετε. (Θα ήταν ίσως πιο εύστοχο να συμπληρώσετε τον κατάλογο με πορνογραφία γραμμένη από γυναίκα. Αλλωστε είναι διαπιστωμένο, οι γυναίκες διαβάζουν όχι μόνο πιο πολλά μυθιστορήματα αλλά και πιο πολλή πορνογραφία!)
Σχολιάζει ο/η