Εγώ προσωπικά σαν μαθήτρια ένιωθα περηφάνια (περήφανη που οι πρόγονοί μου ήταν τόσο ήρωες ώστε εγώ να μιλώ ακόμη Ελληνικά, να ζω σε μια χώρα που δεν είναι υποταγμένη) όταν έκανα παρέλαση, όταν άρχισα να μεγαλώνω και έμαθα κάποια παραπάνω πράγματα για τον Μεταξά άρχισα να έχω ενδοιασμούς...Πλέον όμως έχουμε υποταχθεί σε Μνημόνια, σε ΔΝΤ, σε άχρηστους πολιτικούς...Νομίζω ότι η παρέλαση δεν είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα. Ας συνεχιστούν οι παρελάσεις χωρίς τα δρακόντεια μέτρα αλλά ταυτόχρονα ας προσπαθήσουν στα σχολεία να μαθαίνουν στα παιδιά τα καλά και τα κακά του Έλληνα...να αλλάξουμε...Είναι καλό να θυμόμαστε, αν δεν ξέρεις από που έρχεσαι δεν ξέρεις που πας και αν ξέρεις τα κακώς κείμενα ίσως να φροντίσεις να μην επαναληφθούν...