Πάρε διαζύγιο και μετά βγάλε τα μάτια σου με όποιον και ό,τι θέλεις. Όλες οι παντρεμένες περνάμε φάσεις ανίας. Προφανώς. Ειδικά οι παντρεμένες μαμάδες. Το ξέραμε. Το ήξερες. Γάμος ΔΕΝ είναι εκείνη η ημέρα που πας στην εκκλησία 10 κιλά πιο αδύνατη από το συνηθισμένο σου και εξτένσιονς. Γάμος είναι το μετά. Αν δε συμφωνείς με το θεσμό, δεν παντρεύεσαι. Απλό. Δεν είναι υποχρεωτικό. Ειδικά αν δεν είσαι φαν της μονογαμίας.Να το πάω πιο μακριά. Αν δεν είσαι φαν της μονογαμίας, δεν μπλέκεις με ανθρώπους που είναι. Επειδή αν ο σύντροφός σου είναι κι αυτός έτσι όλα οκ. Αν δεν είναι και νομίζει πως είναι ο κόσμος σου όλος, άδικο το βρίσκω. Επίσης να πας σε ψυχολόγο. Ο πρώην για κάποιο/κάποιους λόγους είναι πρώην και όχι νυν. Τέλος, το ανησυχητικό δεν είναι το κέρατο τελικά. Η στραβή σε όλους μπορεί να συμβεί υπό συνθήκες. Πες οκ άντε και αποποιείσαι το ρόλο σύζυγος κατά βούληση, το ρόλο "γονιός" δεν μπορείς να τον αποποιηθείς. Το "δε με νοιάζει" δεν μπορεί να αφορά την κόρη σου. Το ότι εξαφανίζεσαι και της λείπεις επίσης, καλό δεν είναι. Φαίνομαι να μιλώ σαν ηθικολόγος αλλά δεν είμαι. Απλά το στόρι σου είναι τόσο συνηθισμένος που αν το ακούσω μία φορά ακόμη θα αρχίσω να κατεβάζω καντήλια.
