Τώρα όμως χρησιμοποιώντας τη Δημουλίδου, το παράδειγμα είναι προβοκατόρικο. Αν στη θέση του Κορτώ βάζαμε ας πούμε τον Μπουτάρη, που έχει μιλήσει για τη σύντροφό του δημοσίως, και έλεγε π.χ. σε αντίστοιχη κατάσταση "Δε σκοπεύω να πολιτευθώ, θα μείνω αφοσιωμένος στα κρασιά μου και τη γυναίκα μου", θα σηκωνόταν καμία πέτρα; Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί δε δεχόμαστε τη δήλωση ως αυτό που είναι, μια απλή και ειλικρινής δήλωση;