Η μετάφραση του Ηλία Πολυχρονάκη είναι αρκετά ακριβής και μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην κατανόηση του αγγλικού πρωτοτύπου. Βέβαια, η λυρικότητα του ποιήματος του Πόε έχει χαθεί, από τη στιγμή που δεν υπάρχει μέτρο και ομοιοκαταληξία.Η πιο γνωστή - και αρκετά πιστή στο πρωτότυπο - μετάφραση του Κώστα Ουράνη, αν και περιορίζεται σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, διατηρεί μία αίσθηση λυρικότητας λόγω ομοιοκαταληξίας, ενώ το μέτρο του αγγλικού ποιήματος αποδίδεται πιστά στην ελεύθερη μετάφραση του Γ.Β.Ιωαννίδη (που βρήκα εδώ: http://blog.sofiakolotourou.gr/archives/1206 ).