Έχει καταντήσει να είναι από πολύ αστεία ως ιδιαίτερα ξεκαρδιστικά γραφική (για να μην πω επικίνδυνη), η αφέλεια, η ευκολία με την οποία ένας αρκετά μεγάλος αριθμός ανθρώπων, όπως φαίνεται και από κάποιους αναγνώστες, πιστεύουν την οποιαδήποτε μαρτυρία κάποιου που εμφανίζεται ως αδικημένος, ως θύμα. Η ευκολία με την οποία πιστεύουν την εκάστοτε μαρτυρία και το να αυτοαποκαλείται κάποιος θύμα. Μέσα στην παραζάλη να υποστηρίξουν τον εκάστοτε "αδύναμο", το τεκμήριο της αθωότητας το πετάνε στα σκυλιά ή απλά το χρησιμοποιούν όποτε τους συμφέρει, ως μια άλλη απόδειξη της υποκριτικής συμπεριφοράς του "δύο μέτρα και δύο σταθμά"! Έχει παρατηρηθεί σε πολλά γεγονότα αυτή η "κάψα" να υποστηριχθεί το "θύμα", στα πλαίσια ενός κάποιου μίσους σε οτιδήποτε συνιστά "εξουσία", ακόμα και αν δεν υπάρχουν αποδείξεις. Χωρίς να εξετασθεί ούτε στο ελάχιστο το ενδεχόμενο να υπάρχουν αλλότρια συμφέροντα, κίνητρα και υπόγειοι λόγοι για τους οποίους το "θύμα" παρουσιάζεται ως θύμα. Αλλά ακόμα κ αν αποδειχτεί ότι ο Άλλεν είναι ένα κτήνος, που αν είναι πιστεύω ότι θα πρέπει να πεθάνει στη φυλακή, η λογική ότι θα πρέπει να πάψει να αρέσει το έργο του ή να βραβεύεται είναι σκανδαλώδης! Για άλλη μια φορά η υποκρισία και η τρέλα του να συνδέουμε το έργο ενός καλλιτέχνη με την προσωπικότητα, τις προσωπικές επιλογές, την τρέλα, την ιδεολογία του. Μου αρέσει ο Άλλεν, διασκεδάζω με τις ταινίες του, και τη μέρα που θα πάψω να απολαμβάνω την οποιαδήποτε δημιουργία ενός καλλιτέχνη, επειδή δε συμφωνώ ή καταδικάζω τη ζωή του, θα ξέρω ότι έχω κάνει ένα βήμα πιο κοντά στο ολοκληρωτισμό, ένα βήμα πιο κοντά στη φασίζουσα νοοτροπία ενός ναζιστή!