Για μένα "ψευτοκουλτουριάρηδες" είναι αυτοί που ζουν με τη φιλοσοφία "η τέχνη για την τέχνη", άκριτα, αλόγιστα και κυρίως για το φαίνεσθαι (θυμηθηκα το περιστατικό στο ΜΟΜΑ με τα γυαλιά που όλοι θαύμαζαν ως έργο τέχνης). Όλοι οι υπόλοιποι έχουμε απλώς διαφορετικά γούστα. Επειδή η αισθητική μου δεν ταιριάζει με τη δική σου δε σημαίνει ότι είμαι "κουλτουριάρα" (με τον αρνητικό χρωματισμό που του δίνεις). Ή το γεγονός ότι θα απολαύσω μια πειραματική παράσταση ή μια βραδιά στη Λυρική ή μία έκθεση στο Ίδρυμα Μείζονος Πολιτισμού ή ακόμα και στο Tate άμα γουστάρω, βρε αδερφέ, δε σημαίνει ότι είμαι δήθεν. Ούτε ότι μου αρέσουν όλες οι πειραματικές παραστάσεις, όλες οι συναυλίες στη Λυρική κοκ.Αναφορικά με τη μουσική τώρα, τα πράγματα νομίζω είναι πιο απλά. Δε νομίζω ότι το να μη θέλω να ακούω κάτι παράφωνο ή κακογραμμένο, χωρίς ρυθμό με κάνει σνομπ.Όχι ότι δεν υπάρχουν καλλιτέχνες που υπηρετούν το σκυλάδικο ή το ελαφροποπ που έχουν ταλέντο. Αν το τραγούδι όμως είναι κακογραμμένο, δεν μπορούν να κάνουν και πολλά πράγματα.Επιπλέον, όπως είπε και η Αθανασία πιο πάνω, μια κουλτούρα που προάγει το στρας, γκλίτερ, γύμνια (από το γυναικείο κορμί πάντα=κομμάτι κρέας) και καγκουροκαταστάσεις, νομίζω σε προκαλεί να γίνει "σνομπ".