#5.Όποτε ακούω ιστορίες για κληρονομικά και πώς κάνουν άνω κάτω μια οικογένεια,με πιάνουν τα νεύρα μου.Κυρίως γιατί αυτοί,που συνήθως προκαλούν την αναστάτωση,είναι εκείνοι,οι οποίοι θεωρούν ότι τους ανήκουν κάποια πράγματα,χωρίς να είναι ακόμα στην ιδιοκτησία τους.Και όλως τυχαίως δεν έχουν προσφέρει το παραμικρό.Ό,τι έχει ο καθένας είναι δικό του και το κάνει ό,τι θέλει.Αν ανησυχεί ο πατέρας σου για τη διάκριση,που κάνει η πεθερά του ανάμεσα στα εγγόνια της,ας φροντίσει να μην κάνει ο ίδιος διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά του.Δεν τον αφορά καθόλου.Συνήθως οι μεγάλοι άνθρωποι κανονίζουν τις δουλειές τους κι έχουν στο νου τους ποιος θα τους γηροκομήσει.Θέλουν να προσφέρουν κάτι ως αντίτιμο για τη φροντίδα,που θα λάβουν ή κι εκείνη που ήδη τους προσφέρεται.Στη συγκεκριμένη περίπτωση εσένα βλέπει κοντά της η γιαγιά,εσένα θέλει να καλοκάνει.Ακόμα όμως κι αν η απόφαση κάποιου να μοιράσει τα υπάρχοντα του,μοιάζει άδικη,θεωρώ ότι πρέπει να γίνεται σεβαστή.Ειδικά σε προχωρημένη ηλικία,είναι από τις τελευταίες επιθυμίες ενός ανθρώπου κι από τα τελευταία πράγματα πάνω στα οποία μπορεί να έχει έλεγχο.Να πάρεις ό,τι σου προσφέρεται και άσε τους υπόλοιπους να χτυπιούνται κάτω.Ο πατέρας σου φαίνεται να προσπαθεί να σας ελέγξει όλους.Με τη μάνα σου μια χαρά τα έχει καταφέρει κι ασκεί ψυχολογική πίεση και σε σένα.Έχεις την ευκαιρία να αποκτήσεις κι εσύ έλεγχο,αν δεν έχεις την ανάγκη του (βλέπε οικόπεδο,που μπορεί να γίνει και χρήμα).Μην τη χάσεις.