"(...) Εξάλλου οι διώξεις, όσες φορές υιοθετήθηκαν και έγιναν κυρίαρχη πρακτική, όπως στην περίοδο της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, οδήγησαν στα αντίθετα αποτελέσματα. Αποξένωσαν την πλειοψηφία των σλαβόφωνων από την ελληνική πολιτεία που εμφανιζόταν εχθρική απέναντί τους και τους ώθησαν είτε προς τη βουλγαρική ή σερβική προπαγάνδα, είτε προς τη διαμόρφωση μιας διαφορετικής εθνικής συνείδησης με βασικό άξονα τη γλώσσα. Ίσως, λοιπόν, η μήτρα του προβλήματος ανάγεται στο μεσοπόλεμο και σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στον κοντόφθαλμο «ερασιτεχνισμό» αντιμετώπισης των σλαβόφωνων."http://anagnosi.blogspot.gr/2008/09/462.htmlκαι: "Από την απελευθέρωση (1912) μέχρι τη μεταπολίτευση (1974) οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις δεν κατέβαλαν ούτε την ελάχιστη προσπάθεια αφομοίωσης των σλαβοφώνων αλλά αντίθετα συμπεριφέρθηκαν σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και εχθρικά, γεγονός που οφείλεται στις τότε κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και στον υπερβάλλοντα ζήλο κατωτέρων κυρίως κρατικών οργάνων, με αποκορύφωμα την απαγόρευση της χρήσης του γλωσσικού ιδιώματος στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά παραπέμποντας ακόμα και γριούλες στα δικαστήρια" (απ' τη βίκι)...να τα λέμε έτσι, να τα λέμε κι αλλιώς.