Σχετικά με την απάντηση στο #7, την οποία διάβασα από νωρίς και επικρότησα αλλά βαριόμουν να συνδεθώ για να το εκφράσω δημοσίως και γραπτώς, θυμήθηκα κάτι που είδα στο (παλιο)fb χθες βράδυ.Ένας φίλος ανέβασε μία ενημέρωση/σχόλιο (δεν πολυθυμάμαι) το οποίο τα έχωνε σε άνδρες που εγκαταλείπουν τις συζύγους και τα παιδιά τους, ή κάποιον που εγκατέλειψε την σύζυγό του όταν έμαθε ότι εκείνη ήταν έγκυος, κατηγορώντας τους ως άνανδρους, ανεύθυνους κ.λπ. Όπως συμβαίνει συνήθως, κάποιοι επικρότησαν την ανάρτησή του αλλά μία χαρωπή κυρία σχολίασε ότι, νταξ' δεν πάει στο καλό ο αλιτήριος (δική μου απόδοση), η γυναίκα θα είναι ευτυχισμένη επειδή θα έχει κοντά της τα παιδιά της. Κάποια σχολίασε, σε απάντησή της, ότι δεν είναι ακριβώς έτσι (εγώ δεν σχολιάζω εκεί, βαριέμαι να αντιπαρατίθεμαι).Κάτι τέτοιες σαχλαμάρες προωθούνται ως παρηγοριές και συνταγές ευτυχίας, αλλά όταν πρόκειται για παιδικές ψυχές και παρατημένες μανάδες, δεν μπορείς να μιλάς για ευτυχία από την στιγμή που έχεις αφεθεί να τραβήξεις μόνη σου όλο το κουπί. Και είναι και γαμώ τα κουπιά αυτό, κι ας το ξανασκεφτεί και η τρολλο#5 που την είδε Οικογένεια Χωραφά χωρίς έναν ρεαλιστικό προϋπολογισμό.
