Πόσο λίγο ξέρουμε τους Αμερικανούς τελικά ε.Ωραίο το Χόλυγουντ δε λέω, αλλά έχει κανείς συναναστραφεί ή ζήσει έστω και λίγο μαζί τους για να δει τι σημαίνει Αμερικανός? Ο Τράμπ κέρδισε γιατί είχε απέναντί του μια κακή, κάκιστη υποψήφια που ιστορικά ήταν από τις λιγότερο δημοφιλείς (σχεδόν μισητή) περσόνες της πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ (όσοι θυμούνται την προεδρία Κλίντον και δεν βύζαιναν ακόμα τότε θα καταλάβουν τι εννοώ) που δυστυχώς καμιά εμπιστοσύνη ή συμπάθεια δεν ενέπεε στην πλειοψηφία των αμερικανών πολιτών. Και αυτό ξαναλέω, ίσχυε από τα τέλη της δεκαετίας του ΄90. Προσθέστε σε αυτό και τη δίκαιη δυσαρέσκεια προς τις "μέτριες" πολιτικές του Ομπάμα που μπορεί μεν να ήταν "τηλεοπτικός" και "άνετος" όπως οφείλει να είναι ένας AllAmerican President αλλά σίγουρα δεν ήταν ούτε τολμηρός ούτε τόσο χαρισματικός πρόεδρος..και voila. Τολμώ να είπω οτι η αντίδραση ίσως οφείλεται και στο γεγονός οτι ήταν μάλιστα και ο πρώτος μαύρος πρόεδρος. Και που στάθηκε κατώτερος των περιστάσεων στην παγκόσμια σκηνή. Η πραγματική αιτία της νίκης του Τραμπ είναι η αντίδραση μεγάλου μεριδίου της κοινής γνώμης στη σαπίλα του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου (βλέπε εκλογή Σύριζα εδώ) και η ανασφάλεια απέναντι στα προβλήματα της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας. Τι έκανε άραγε ο τελευταίος πρόεδρος των ΗΠΑ αναφορικά με τα ζητήματα που καίνε το μέσο πολίτη της χώρας τους, δλδ την καταστροφή της βαριάς βιομηχανίας, τη φτώχια και την απουσία ίσων ευκαιριών για τη λευκή πλέμπα -trailer trash και hillbillies θαρρώ τους αποκαλούν- το τεράστιο χρέος στην Κίνα, τα εκατομμύρια εξαθλιωμέων μεταναστών που κατέκλυζαν τις Νοτιοδυτικές πολιτείες, τα σκάνδαλα των προνομιούχων?Το γεγονός οτι ένας άνθρωπος σαν τον Τραμπ, με ρατσιστική, σωβινιστική, χυδαιότατη ρητορική κέρδισε το ρόλο του προέδρου είναι τραγικό σύμπτωμα που θα πρέπει επιτέλους να μας ανησυχήσει και να μας προβληματίσει όλους. Αν θέλουμε να ξυπνήσουμε.Ένιγουει. Σίγουρα το χάρηκε και αυτός. Το πάρτυ προς το παρόν τέλειωσε. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
