#5, Δεν συμφωνώ με την απάντηση. Έχω ξαναπεί βέβαια σε παλαιότερο σχόλιο ότι πιστεύω ότι η σχέση μας με το φαγητό έχει ψυχολογική βάση και ότι αν θέλουμε να την αλλάξουμε τότε σίγουρα ο ψυχολόγος είναι αυτός που μπορεί να μας βοηθήσει. Θα θεωρούσα διατροφική διαταραχή την προηγούμενη συμπεριφορά της "ψωνάρας" (μα συγνώμμη, είναι nickname αυτό; θα σε λέω συμπάσχουσα). Δηλαδή την κατανάλωση είτε υπερβολικής ποσότητας τροφής είτε junkfood και μετά πρόκληση εμετού ή γυμναστικής μέχρι εξάντλησης.H συμπάσχουσα βρήκε έναν τρόπο να ρυθμίσει τα κιλά της χωρίς να φτάνει στις παραπάνω ακρότητες. Το ξέρω ότι δεν είναι υγιεινό να αποκλείουμε ολόκληρες ομάδες τροφών από τη διατροφή μας αλλά σε μερικές περιπτώσεις είναι το μόνο που δουλεύει. Ο αποκλεισμός των υδατανθράκων και της ζάχαρης είναι μονόδρομος και για μένα γιατί μόνο τότε καταφέρνω να διατηρώ τα κιλά μου σε επιθυμητό επίπεδο. Απλά δεν έχω τόσο δυνατό χαρακτήρα όσο η φίλη και γρήγορα το ρίχνω πάλι στους υδατάνθρακες και ξαναπαχαίνω. Η ρύθμιση του βάρους είναι πολύπλοκο φαινόμενο. Έχει βιολογικές και ψυχολογικές παραμέτρους. Ο καθένας μας προσπαθεί να βρει την χρυσή τομή. Φίλη, δεν τους αφορά τι τρως. Αλλά επειδή οι άνθρωποι γίνονται πολλές φορές αγενείς και αδιάκριτοι, δεν βλέπω το λόγο να μην χρησιμοποιείς όποια δικαιολογία θέλεις για να κάνεις αυτό που θέλεις.