Ε, αυτό (θεωρούν ότι) έκαναν οι βουλευτές και τα μέλη του Σύριζα που ασχολήθηκαν με την υπόθεση της 17Ν, ότι υπερασπίστηκαν τη συνταγματική νομιμότητα απέναντι σε νομοθετήματα που θεωρούν ότι την προσβάλλουν. Και αυτό ανεξάρτητα από το τι γνώμη έχει κανείς για τη δράση της 17Ν και τις δολοφονίες. Άλλωστε πολλοί από αυτούς εγείρουν ενστάσεις (ορθώς ή λανθασμένα, δεν έχει σημασία) ακόμη και για την συνταγματικότητα της ποινικής αντιμετώπισης της Χ.Α., με βάση αυτό που θεωρούν ως αδιαπραγμάτευτη θέση αρχής. Το να λέει λοιπόν κάποιος ότι το να επιμένει π.χ. κανείς σε ένα συγκεκριμένο νομικό ορισμό του πολιτικού εγκλήματος (κάτι που συνδέεται και με συγκεκριμένες έννομες συνέπειες, βλ. π.χ. το ποιό δικαστήριο είναι αρμόδιο να δικάσει) είναι το ίδιο με την πολιτική επιδοκιμασία των συγκεκριμένων πράξεων είναι λίγο τραβηγμένο. Όπως επίσης και το να εμφανιστεί στο δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης ενός γνωστού του για τον οποίο πιστεύει ότι είναι αθώος. Οπότε μην τα βάζουμε όλα στο ίδιο σακί.