Όλοι είχαν το κοινό που αναφέρεις, όμως όλοι, μέχρι τον Καραμανλή, έκαναν ή προσπάθησαν να κάνουν και κάποιες τομές. Πέρα απ' τα σκάνδαλά τους και τις αστοχίες τους:Ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε ένα άλφα έργο (αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, εκδημοκρατισμός του Στρατού, δημιουργία του ΕΣΥ και του ΑΣΕΠ). Ο Μητσοτάκης είχε ένα πρόγραμμα και πήγε να το εφαρμόσει και έπεσε λόγω αντιδράσεων. Ο Σημίτης έβαλε κάποιους στόχους και δούλεψε προς τα εκεί. Ο Καραμανλής είναι ο μόνος για τον οποίο δε θυμάμαι ούτε ένα καλό που έκανε ή ακόμα χειρότερα, που επιχείρησε να κάνει.Οι άλλοι δημιούργησαν συγκρούσεις, έγιναν αγαπητοί ή μισητοί, έκαναν σκάνδαλα, χάρισαν με δανεικά, αλλά είχαν ένα πρόγραμμα. Ο Καραμανλής πήγαινε να κάνει μια τομή, έβλεπε τις δημοσκοπήσεις που ήταν αρνητικές, και σταματούσε κατευθείαν. Είχε παραιτηθεί (μέσα του) με το που ανέλαβε. Αυτή θεωρώ ότι είναι η διαφορά. ΥΓ. "Ο Καραμανλής έκανε την πάπια και αυτός μέχρι να σκάσει η βόμβα.."Πολύ σωστό. Δεν νομίζω όμως ότι έσκασε τυχαία στα χέρια του η βόμβα - την οποία πέταξε με ανακούφιση στον επόμενο (μη ξεχνάμε τα "Η οικονομία της Ελλάδας είναι θωρακισμένη" και τα άλλα ψέματά του, λίγο πριν φύγει).