Εμένα αυτό που επίσης με εξαγριώνει είναι όλα αυτά τα ''δε γνωρίζαμε τίποτα, δεν πήραμε χαμπάρι τίποτα, δεν υποψιαστήκαμε τί τραβούσανε...'' της γειτονιάς, του σχολείου και γενικά του περίγυρου από τη στιγμή που δεν είχαν ρεύμα για 3 μήνες! Και η φτώχεια δεν κρύβεται, ειδικά στο σχολείο, μπορείς να το καταλάβεις στο παιδί που δεν έχει κολατσιό ή δεν έχει πολλά ρούχα ή ακόμη και με θέματα συμπεριφοράς (ντροπαλότητα ή επιθετικότητα). Δε θέλω να ρίξω ευθύνες γενικά και αόριστα γιατί ό,τι έγινε είναι αρκετά πολυ-επίπεδο. Φταίει το κράτος με την εξαθλιωτική πολιτική του; Σίγουρα. Σκεπτικισμό προκαλεί και το γεγονός ότι η μητέρα -σύμφωνα με ό,τι γράφεται- δεν ζήτησε βοήθεια στις ενορίες ή σε άλλους φορείς κοινωνικής πρόνοιας. Όμως και πάλι, επειδή αυτήν η ανθρώπινη αδιαφορία υπήρχε και προ κρίσης στην Ελλάδα, τότε που σε μια τάξη σχολείου ο φτωχός μαθητής ήταν ένα κοινό μυστικό όλων αλλά και κανείς δεν έκανε τίποτα, από τις οικογένειες, τους καθηγητές, τον περίγυρο ευελπιστώντας ότι όλα θα πάνε καλά και ''πού να μπλέκεις τώρα'', καλλιέργησε μια κοινωνία που φοβάται να πει τη λέξη φτώχεια και σχεδόν κανείς δεν παίρνει την πρωτοβουλία να βοηθήσει τον διπλανό έστω με κάτι μικρό, με μια κίνηση, με το να χτυπήσουμε την πόρτα και να ρωτήσουμε πώς είναι, να δώσουμε μια συμβουλή που μπορεί να απευθυνθεί για βοήθεια ή ακόμα και να πιέσουμε για κάτι τέτοιο αν χρειαστεί καλώντας οι ίδιοι την Πρόνοια όταν φοβόμαστε ότι η κατάσταση έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που κινδυνεύει η ζωή ανθρώπων -3 μήνες χωρίς ρεύμα;;;Όπως λέει και το άρθρο ''Η φτώχεια είναι μια κατάσταση που προκαλεί αμηχανία. 'Άλλος αρνείται την ύπαρξή της, με πρόσχημα ότι δεν την βλέπει στον κοινωνικό του περίγυρο, πολλοί δεν αντέχουν τη θέα του επαίτη και του άστεγου, κάποιοι δεν θέλουν να ξέρουν γιατί πονάει, ορισμένοι θέλουν να ξέρουν κι ας πονάει, όλοι γνωρίζουν ότι ο νεοφιλελευθερισμός προεξοφλεί ότι τουλάχιστον ένας στους τρεις θα πέσουν από το πλοίο.'' Και αυτό είναι τόσο λυπηρό, αυτή η αδιαφορία που έχει καλλιεργηθεί στις συνειδήσεις μας. Αυτό το ''δε μπορώ να κάνω τίποτα για να βοηθήσω...ας το κάνουν οι πολιτικοί'' δε θα μας σώσει και είναι και αυτό που μας έφτασε εδώ που μας έφτασε.
Σχολιάζει ο/η