Πολύ δυνατές φωτογραφίες , και ένα εύγε στον φωτογράφο καλλιτέχνη .........μακάρι να μπορούσα να αποτυπώσω ορισμένες στιγμές της ζωής μου έτσι σε μια εικόνα ....θυμήθηκα ένα βράδυ 4 η ώρα τα μεσάνυχτα ξεκίνησα να πάω με τα πόδια μέχρι πεδίον του άρεως να πάρω το Β5 να γυρίσω Χολαργό .......στο δρόμο κόβω μπαίνω από Σόλωνος βλέπω ένα παλικάρι να με πλησιάζει :φίλε μου: λέει και έκλαιγε, ξαφνικά σωριάζεται κάτω .....τρέχω καταπάνω του τον μαζεύω ρε είσαι καλά τον λέω ......σαλιαριζε ....έρχεται τρέχοντας ένα κοριτσόπουλο μου λέει μην ανησυχείς φίλε θα τον βοηθήσω ...βρε της λέω να πάρω ένα ασθενοφόρο κάτι από το κινητό ??? τον πήρε αγκαλιά και καθίσανε εκεί......συνεχίζω ...βγαίνω στην 28 οκτωβρίου και άμεσος στη γωνία βλέπω παρκαρισμένες δύο κλούβες ματ και ματατζήδες δεξα ζέρβα στα πεζοδρόμια .......κάνω πως δεν κοιτάω και συνεχίζω προς το λεωφορείο μου .....σε κάποια στιγμή περνάω - ήταν ο δρόμος μου από κει - ακριβώς μπροστά από έναν ματατζή , τον κοιτάω κλεφτά με κοιτάει ...περνάω μπροστά του απόλυτη σιωπή μεσάνυχτα η ώρα ...δε προλαβαίνω να τον περάσω ένα βήμα κοπανάει με δυναμη δύο φορές την ασπίδα του στο πεζοδρόμιο ......σταματάω κοκαλλωνω τσαμπουκαλεψα......γυρνάω και τον κοίταγα ένα λεπτό στα μάτια να δω τι θα πει ???? αυτοί εκατό εγώ ένας άμα μίλαγα θα με μαζεύανε το ξέρω .......θα ήθελα αυτήν την στιγμή να την φωτογραφίσω ........τεσπα εύγε στον μπαγάσα αυτές οι φωτο δυστυχώς είναι μια μικρή αλήθεια της αθήνας