Φίλε Poet,Επικίνδυνες υπεραπλουστεύσεις... 1. Η ιατρική επιστήμη δεν ανήκει στην κλασσική ομάδα επιστημών όπως η Φυσική ή η Βιολογία, αλλά χρησιμοποιεί την τεχνογνωσία διαφορετικών γνωστικών πεδίων για να αναπτύξει τις διαγνωστικές και θεραπευτικές τις μεθόδους. Επιπλέον, χρησιμοποιεί κάποια βασικά εργαλεία που ορίζουν την επιστημονική μεθοδολογία όπως είναι η ανάπτυξη υποθέσεων, η παρατήρηση και το πείραμα. Υπό αυτό το πρίσμα, μάλλον θα με χαρακτήριζα λίγο περισσότερο επιστήμονα από τους χασάπηδες. Στο κάτω κάτω, αν δεν είχαμε και κάποιους επιστημονικούς "χαμάληδες" για να εφαρμόσουν τη θεωρητική γνώση που παράγουν οι μοριακοί βιολόγοι, θα προσπαθούσαμε να θεραπεύσουμε τον καρκίνο με διαλέξεις.2. Ο "καρκίνος" δεν είναι ορισμός ασθένειας. Προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη που αναφέρεται στα καβούρια, και αποδόθηκε στις νεοπλασματικές ασθένειες από τις περιγραφές του Ιπποκράτη. Δεν ξέρω αν προσπάθησε να αποδώσει την ιδιότητα της νόσου να "κατατρώει" τα σπλάγχνα των ασθενών, ή την ικανότητά της να κινείται πλάγια (εξάπλωση σε ιστούς). Το μόνο σίγουρο πάντως, είναι ότι όταν χρησιμοποιούμε τη γενική έννοια "καρκίνος" δεν αναφερόμαστε σε μια και μόνη ασθένεια. Υπάρχουν τουλάχιστο κάποιες δεκάδες τύπων και υποτύπων της νόσου, καθεμία εκ των οποίων με διαφορετική γενετική βάση, παθοφυσιολογικό μηχανισμό, φυσική εξέλιξη και συμπεριφορά. Κάθε ένας από αυτούς τους τύπους της νόσου, απαιτεί διαφορετική θεραπεία. Μιλάμε για τουλάχιστο μερικές δεκάδες διαφορετικές ομάδες ερευνών δηλαδή που εξελίσσονται παράλληλα... 3. Η όποια θεραπεία αναπτυχθεί για τον "καρκίνο" θα πρέπει να γίνει με τα διαθέσιμα μέσα αυτού του κόσμου. Όπως εξέφρασε πρώτος ο Ιπποκράτης "Οκόσα φάρμακα ουκ ίηται, σίδηρος ίηται. Όσσα σίδηρος ουκ ίηται, πυρ ίηται. Όσσα δε πυρ ουκ ίηται, ταύτα χρη νομίζειν ανίητα". Σε ελεύθερη απόδοση αναφορικά με τη θεραπευτική του καρκίνου, θα το απέδιδα ως: Ότι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη χημειοθεραπεία (ή/και ορμονοθεραπεία) αντιμετωπίζεται χειρουργικά. Ότι δεν αντιμετωπίζεται χειρουργικά, αντιμετωπίζεται με ακτινοθεραπεία. Ότι δεν αντιμετωπίζεται από τα παραπάνω πρέπει να θεωρείται ανίατο. Η σύγχρονη φαρμακολογία πειραματίζεται με χιλιάδες χημικούς - βιολογικούς παράγοντες για να αναπτύξει θεραπευτικά πρωτόκολλα για την ασθένεια, από φυτά περιοχών του Αμαζονίου έως και αντισώματα που παράγονται στο σώμα των καρχαριών. Η χειρουργική εξελίσσει τις μεθόδους της για να βελτιώσει την ακρίβεια με την οποία αφαιρούνται τα καρκινικά κύτταρα, κάνοντας όσο το δυνατό μικρότερη ζημιά σε υγιείς ιστούς. Η ακτινοθεραπεία με τη χρήση υπολογιστών και εξειδικευμένου εξοπλισμού μπορεί να ακτινοβολήσει μάζες καρκινικών κυττάρων μεγέθους χιλιοστών. Πολλοί άνθρωποι σε πολλές ερευνητικές ομάδες κάνουν ότι μπορούν. Ακόμη όμως δοκιμάζουμε και βελτιώνουμε τις διαθέσιμες μεθόδους με την κλασσική μέθοδο του πειράματος και της απόρριψης σφαλμάτων. Οι λίγες δεκαετίες στις οποίες αναφέρεσαι, δεν είναι παρά μια στιγμή σε σύγκριση με την ιστορία της ασθένειας, που φαίνεται να ακολουθεί τον άνθρωπο από την εμφάνισή του στη γη... Λίγη υπομονή! 4. Αυτή τη στιγμή, ζουν στην επιφάνεια του πλανήτη περίπου 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι, περισσότεροι δηλαδή από όσους έχουν ζήσει συνολικά στη γη από την εμφάνιση του ανθρώπινου είδους. Κάποτε ο μέσος όρος ζωής κυμαινόταν κοντά στα 30 έτη, γιατί οι άνθρωποι πέθαιναν από λοιμώδεις ασθένειες. Σήμερα έχουμε την "πολυτέλεια" να πεθαίνουμε σε μεγαλύτερα ποσοστά από καρκίνο, γιατί οι άνθρωποι καταφέρνουν να φτάσουν σε μεγαλύτερες ηλικίες, όπου η ανάπτυξη νεοπλασματικών ασθενειών επέρχεται ως συνέπεια της καταστολής του ανοσοποιητικού συστήματος. Κάποιοι λιγότερο τυχεροί, πεθαίνουν δυστυχώς σε μικρότερες ηλικίες, αλλά δεν ξέρω αν θα πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια στην έκθεσή μας σε κάποιες χιλιάδες χημικών ουσιών από τη μόλυνση της ατμόσφαιρας και της διατροφικής αλυσίδας, ή στη καταστολή της "φυσικής επιλογής" μέσω της επιβίωσης «ογκογόνου γονιδιακού υλικού» μέρους του πληθυσμού που χωρίς τη σύγχρονη ιατρική ενδεχομένως να μην είχε επιβιώσει αρκετά ώστε να αναπτύξει "καρκίνο". Έχουν ακουστεί κατά καιρούς διάφορες υπερφίαλες απόψεις "ειδικών" περί αύξησης του μέσου όρου ηλικίας που θα ξεπερνά τα 150 έτη. Δεν αισθάνομαι τόσο ειδικός, αλλά επίτρεψέ μου να ανησυχώ για την αναζωπύρωση ασθενειών όπως η φυματίωση ή ασθένειες από υπερανθεκτικά στελέχη "κοινών" μικροβίων λόγω της βλακώδους κατάχρησης του φαρμακευτικού μας οπλοστασίου που ενδεχομένως να ξαναπιέσουν το μέσο όρο ζωής προς τα κάτω. Έχω την αίσθηση ότι η φύση πάντοτε θα βρίσκει τον τρόπο να αντιμετωπίζει τη λοίμωξη που λέγεται ανθρώπινος πληθυσμός ώστε να μας διατηρεί σε αποδεκτά επίπεδα, εφευρίσκοντας νέους τρόπους για να πεθάνουμε. Η γήρανση και ο φυσικός θάνατος είναι ούτως ή άλλως ένας τρόπος για να ανανεωθεί η πληθυσμιακή μας δεξαμενή. Ο "καρκίνος" παραμένει απλώς ως μια από τις διαθέσιμες μεθόδους εξόδου μας...5. Έχεις δίκιο ως προς την κατευθυνόμενη ιατρική έρευνα. Έχουν αρχίσει ήδη να αναζωπυρώνονται ασθένειες τις οποίες είχαμε εξαλείψει με τον εμβολιασμό, επειδή 2-3 ανεύθυνοι ανακοίνωσαν με αστεία επιχειρήματα (βασιζόμενοι σε δείγματα ελάχιστων ασθενών) ότι τα εμβόλια προκαλούσαν μια σειρά από προβλήματα που τελικά δεν τεκμηριώθηκαν ποτέ. Άλλοι πάλι εξορκίζουν μετά βδελυγμίας τα εμβόλια, προτείνοντας εναλλακτικές θεραπείες, που δεν βασίζονται παρά στην "εκ του πονηρού" βεβαιότητα ότι όσοι ακολουθήσουν τις συμβουλές τους καλύπτονται από την ασθένεια ούτως ή άλλως λόγω του εμβολιασμού του υπόλοιπου πληθυσμού. Όσα αναφέρεις για την πρόοδο της ιατρικής σε άλλους τομείς, είναι εν μέρη αληθή, αλλά το κόστος της αντίστοιχης τεχνολογίας τα κάνει διαθέσιμα σε λίγους και εκλεκτούς. Δεν μπορώ ηθικά να δεχτώ ότι αποτελεί πρόοδο για την ιατρική επιστήμη το γεγονός ότι σε μια δυτική χώρα ξοδεύονται για την αντικατάσταση της κεφαλής ισχίου ή την τοποθέτηση αορτικών μοσχευμάτων ενός 80χρονου (που πιθανότατα δεν θα επιβιώσει πέρα από μια 5ετία) περισσότερα από όσα απαιτούνται για να βελτιωθεί με στοιχειώδη μέτρα το προσδόκιμο επιβίωσης ενός ολόκληρου χωριού της κεντρο-δυτικής Αφρικής από τα 35 στα 60 έτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που είναι 80 ετών ή που λαμβάνουν μια υπερβολικά δαπανηρή θεραπεία δεν έχουν δικαίωμα στην υγεία, αλλά θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί αναφορικά με το τι εννοούμε πρόοδο στην ιατρική, ειδικά όταν η πρόσβαση στην πρόοδο ορίζεται από οικονομικά κριτήρια...6. Αισθανόμουν πάντοτε πολύ άχαρα, και μάλιστα το έκανα για πολύ λιγότερα από τα δισεκατομμύρια που φαντάζεσαι, αλλά το να "ξεπροβοδίζεις" ανθρώπους είναι δυστυχώς αναπόσπαστο κομμάτι του να είσαι ιατρός. Δεν μπορείς να είσαι "θεραπευτής" χωρίς να νιώσεις σε κάποιες περιπτώσεις την ήττα της απώλειας. Είχα πάντοτε την τιμή να το κάνω με το κεφάλι ψηλά, και κοιτώντας με ειλικρίνεια αυτούς τους ανθρώπους τη στιγμή της οριστικής συνειδητοποίησης. Όχι για να τους ξεγελάσω με ψεύτικες ελπίδες, αλλά για να δώσω σε αυτούς και τους αγαπημένους τους τη μικρή σταγόνα ανθρωπιάς που θα ήθελα κάποιος να δώσει και σε μένα όταν έρθει η ώρα για να με ξεπροβοδίσουν. Αν με ρωτήσεις, πιστεύω ότι αυτό από μόνο του κάνει το ρόλο ενός ιατρού ξεχωριστό... Αφήνω τα δισεκατομμύρια και τις κοσμογονικές ανακαλύψεις στους "πραγματικούς επιστήμονες"...