#7 Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που ενώ δεν είναι απαραίτητα εξαιρετικά έξυπνοι (πολλές φορές το αντίθετο), έχουν το μοναδικό ταλέντο να σε κάνουν να αισθάνεσαι πανηλίθιος...Χαρακτηριστικά συμπτώματα ότι έχεις μπλέξει με αυτή την κατηγορία: Υποτιμητικό ανασήκωμα φρυδιού όταν δεν καταλαβαίνεις ή δεν ξέρεις κάτι (από όνομα δρόμου μέχρι ποιός είναι ο Μπουκόφσκι). Μόνιμη αδυναμία να γελάσουν με τα αστεία σου, ακόμα και όταν είναι όντως αστεία. Υπερπολυλογία όταν αναφέρονται στα προσόντα τους και στο πόσα πράγματα έχουν πετύχει στην ζωή τους, ακόμα και τι καλούς βαθμούς που έπαιρναν στο σχολείο. Ανάπτυξη συζητήσεων που δεν σε αφορούν ή άπτονται πραγμάτων που δεν ξέρεις, και όταν κάνεις κάποιο σχόλιο υποτιμητική απάντηση "που να σου εξηγώ" ή νευρικό γελάκι. Υπερβολική σοβαροφάνεια, υποκρισία ότι τους ενδιαφέρουν "πανανθρώπινα" ζητήματα (π.χ τρόπος επίτευξης παγκόσμιας ειρήνης, βιγκανισμός, δηλώσεις Ελλήνων και ξένων πολιτικών, η ιστορία της Λεττονίας-τυχαίο παράδειγμα- κλπ). Άποψη για όλα όσα κάνεις στην ζωή σου, και θεωρητική απόδειξη ότι αν ήταν εκείνοι στην θέση σου θα έκαναν καλύτερα. Χιπστερία (ετυμολογία: χίπστερ + υστερία)Αν απάντησες 3 η περισσότερα "ναι" στα παραπάνω, σου έχω άσχημα νέα...Υπάρχει όμως και η καλή πλευρά. Τουλάχιστον δεν είσαι (τόσο) χαζός όσο νόμιζες, αλλά μπορεί να γίνεις, αν δεν αραιώσεις τις συναναστροφές μαζί τους...Και μην ξεχνάς, όποιος είναι πραγματικά έξυπνος δεν νιώθει την ανάγκη να κάνει τους χαζούς να αισθάνονται χαζότερους, γιατί ξέρει ότι αυτό είναι ηλίθιο...Υ.Γ/ αρχή Λενφου: Έχω φίλους που έχουνε τελειώσει το Στάνφορντ και το ΜΙΤ (χωρίς πλάκα). Είναι -μάλλον- πολύ πιο έξυπνοι από έμένα (που ένα "ταπεινό" ΑΕΙ έβγαλα), και σίγουρα ξέρουν πολλά παραπάνω πράγματα. Κι όμως, όταν κάνω παρέα μαζί τους δεν αισθάνομαι καθόλου χαζότερη από όσο συνήθως...