Lola θα συμφωνήσω μαζί σου και κυρίως με το "η αδιαφορία είναι τόσο ισχυρό όπλο όσο η συνήθεια" και θα παραθέσω την δικιά μου εμπειρία από τη θέση του μανατζερ (τρομάρα μου). Αναλαμβάνω θέση διευθύντριας οικονομικού τμήματος και έχω 3 βοηθούς εκ των οποίων η μία είχε τη θέση μου και παραιτήθηκε από το διευθυντηλίκι και προτίμησε τη θέση του βοηθού γιατί δεν τα έβγαζε πέρα και ήταν φυσικό γιατί όταν την προσλάβανε της μίλησαν για πχ για 5 αρμοδιότητες και ξαφνικά βρέθηκε με 25!!! Το ίδιο συνέβει και σε μένα (δεν ήμουν ανόητη το είχα δει το όνειρο αλλά είχα ανάγκη τη συγκεκριμένη δουλειά). Η κυρία λοιπόν ας την λέμε κα. Π μου έκανε τον βίο αβίωτο, έκρυβε αρχεία, με αγνοούσε σε ότι κι αν έλεγα, μου μιλούσε άσχημα κλπ κλπ, η εργοδοσία από τη πρώτη βδομάδα μου είχε ζητήσει να τη διώξω ως ανίκανη που δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει στην προηγούμενη θέση της, φυσικά και δεν είχα πει τίποτα για την συμπεριφορά της. Εγώ επέμεινα ότι πρέπει να την κρατήσουμε γιατί στο γραφείο γινόταν χαμός γιατί είχαν διώξει πολύ κόσμο και είχαμε μείνει 3 και ο κούκος και μένα αυτό που με ενδιέφερε ήταν να βγεί η δουλειά και η κα Π. ήταν καλή στη δουλειά της, επιπλέον έμαθα την δύσκολη οικογενειακή κατάσταση της, δεν ήθελα με τίποτα να το έχω βάρος στη συνείδηση μου. Με τον καιρό και με το πες πες το δικό μου και με την υπομονή μου άλλαξε συμπεριφορά απεναντί μου και έγινε πολύ φιλική και συνεργάσιμη αλλά άρχισε να γίνεται κακιά με τις υπόλοιπες βοηθούς μου, ότι και καλά εγώ και η Π είμαστε πανέξυπνες και τα άλλα δυο τα μικρά είναι ανόητα και εμείς θα κυβερνήσουμε χα χα Τεσπα με καλό τρόπο έκοψα τον αέρα και με την αδιαφορία στις ανοησίες της την έβαλα στη θέση της. Έκανε όμως κάτι κρυφά από μένα και την εργοδοσία σε βάρος της εταιρίας και μου ανακοίνωσαν ότι η κα Π. απολύεται εδώ και τώρα και δεν θα το συζητήσουν μαζί μου. Μπορείτε να φανταστείτε ποιος την πλήρωσε σε κατάρες ε??? Yes Yes me... και ας ήμουν αυτή που την κράτησε 1 χρόνο στην εταιρία. Κάποιοι άνθρωποι ρε παιδί μου δεν μπορούν ... τους βγαίνουν ανασφάλειες, θυμός, κακίες αλλά που στο τέλος δυστυχώς ή ευτυχώς γυρίζουν πάνω τους.Όπως λένε και οι φίλοι μου οι Κινέζοι εδώ "Κάτσε στην άκρη του ποταμού και περίμενε, κάποια στιγμή θα ξεβράσει το πτώμα του εχθρού σου" Βαρύ αλλά so true