τρελά τα βινύλια! ακόμα τα έχω και παίζουν μια χαρά! έπαιρνα τα εισαγωγής γιατί τα ελληνικά ήταν μάπα τόσο ηχητικά (κάτι βινύλια λεπτά σα πιστωτική κάρτα ενώ τα ξένα ήταν χοντρά σαν ipad) όσο και τα εξώφυλλα (ούτε καν τα φιλμ δεν έπαιρναν, φωτογράφιζαν έναν εισαγωγής και τον τύπωναν πάλι) ενώ οι κόλλες στέγνωναν γρήγορα και ο φάκελος ξεκόλλαγε. τα booklet τα εξαφάνιζαν, στο τσακίρ κέφι τυπώναν ένα μονό φύλλο με τους στίχους. μια περίοδο μάλιστα, επειδή τα ελληνικά βινύλια ήταν πιο φθηνά τα αγόραζαν χοντρικής μαγαζιά του εξωτερικού και τα πουλούσαν έξω. για τους σταματήσουν οι διάννοιες σκαρφίστηκαν νόμο που υποχρέωναν την αναγραφή των συγκροτημάτων και των κομματιών με ελληνικούς χαρακτήρες (π.χ. ΆΙΡΟΝ ΜΕΙΝΤΕΝ - ΠΑΟΥΕΡΣΛΕΪΒ) ώστε να μην μπορούν να τα πουλάνε στο εξωτερικό. μιλάμε για τρελή γυφτιά. έπρεπε να ακριβύνουν πάλι για να τα αφήσουν να βγουν σωστά.