Η καλύτερη εποχή για αγορά δίσκων βινυλίου ήταν μέχρι και το 2007-2008, δηλαδή λίγο πριν την αναβίωση του ρετρό, πριν η "vintage" αισθητική ξαναγίνει στην μόδα και πριν ξεκινήσουν μαζικές επανεκδόσεις άλμπουμ σε βινύλιο με τιμές φυσικά να εκτοξεύονται. Και εγώ ως κλασσικό παιδί των 90's μάζευα cd's μέχρι που τέλη λυκείου αγόρασα πικάπ προκειμένου να πάρω άλμπουμ που δεν υπήρχαν σε cd τότε (άλμπουμ κυρίως heavy metal των 80'ς). Ωραίες αναμνήσεις σε δισκάδικα όπως ο mr.Vinylios, No Remorse, Ζαχαρίας, Shiva κ.α. όπου με 3.000 δρχ, 4.200 δρχ ή 5.200 δρχ μπορούσες να αγοράσεις καλό δίσκο. Αγόραζα δίσκους και cd τότε. Ξαφνικά όμως το βινύλιο ξανα-ανέβηκε, απέκτησε συλλεκτική αξία και ο καθένας έγινε φανατικός συλλέκτης απαξιώνοντας το cd ως μουσικό format, λες και οι αναμνήσεις που συνδέεις με ένα άλμπουμ συνδέονται και στο format του, πέραν της μουσικής. Δυστυχώς μαζί με αυτό οι τιμές αυξήθηκαν (λογικό) με αποτέλεσμα να πονάει η τσέπη όποτε πάω για αγορές.Πλεόν αγοράζω πιο πολλά cd's παρά δίσκους (μόνο από λίστες ατόμων που θέλουν να συρρικνώσουν την συλλογή τους)....-------Πάντως μην νομίζετε, πολλοί παλιοί cdοποιούν την συλλογή τους, πουλώντας τα βινύλια μιας και η συντήρηση συλλογής βινυλίων είναι πιο δύσκολή από αυτή των cds....
