Σαν χθες θυμάμαι, εκείνη τη μέρα, με το που ανακοινώθηκε η Αθήνα, πανηγυρίζαμε σαν μικρά παιδιά! Τόσα όνειρα, τόσες ελπίδες για να καταφέρουμε κάτι τόσο μεγάλο. Αλλά που να φανταζόμασταν ότι όλο αυτό θα παρέμενε όνειρο, μόνο τις μέρες της ολυμπιάδας πιστεύω χαρήκαμε γιατί όλη η Αθήνα ήταν μία κούκλα, και όλη η ατμόσφαιρα που επικρατούσε ήταν απερίγραπτη(την έζησα από κοντά), δεν θα ξεχάσω ποτέ τους εθελοντές μας και τα γεμάτα με ενθουσιώδες κόσμο στάδια. Τώρα μας έμεινε ένα τεράστιο χρέος, εγκαταστάσεις εκατομμυρίων που ΣΑΠΙΖΟΥΝ, η υπόσχεση της αξιοποίησης της ολυμπιάδας σε όλους τους τομείς και οι μαλάκες που μας έφτασαν σε αυτό το σημείο να είναι ακόμα ελεύθεροι.. Το σίγουρο είναι ότι δεν μετάνιωσα την ανάληψη των αγώνων, γιατί όπως αποδείχτηκε αν δεν παίρναμε την ολυμπιάδα θα μας φόρτωναν 30 eurovision για να μας χρεώσουν μέχρι το λαιμό. Το καλοκαίρι του 2004 ήταν οι πιο ωραίες μέρες της ζωής μου και αυτό δεν αλλάζει ότι και να έγινε αργότερα..