Σήμερα ο Κώστας Φέρης και Νίκος Ζερβός υποστήριξαν τη Σώκου στην απομυθοποίηση, επιτέλους, του Αγγελόπουλου και της Μερκούρη. Η μέθοδος του να δείξετε την πολυβραβευμένη κριτικό δίπλα στον Αλέξανδρο Πετρίδη είναι γνωστή μέθοδος του αυριανισμού και κάκιστη δημοσιογραφία. Τη Μερκούρη την πρόβαλαν αρχικά ως το πρότυπο της χειραφετημένης γυναίκας και κατέληξε υπερπροβεβλημένο είδωλο λόγω της ανόδου του λαϊκίστικου αυριανισμό. Έπαιζε με μια αφόρητη μανιέρα (με τον ίδιο τρόπο) και υπερβολική πόζα σε μια εποχή όπου υπήρχαν ηθοποιοί θρύλοι στην Επίδαυρο και έτριζαν τα μάρμαρα. Έχουμε ξεχάσει τους πραγματικά σπουδαίους θεατράνθρωπους αυτού του τόπου, την Παξινού, τον Κατράκη, το Μινωτή, το Βολανάκη, την Κυβέλη, την Κοτοπούλη, και τον κορυφαίο όλων, τον Κουν. Ήταν καλή και απέσπασε βραβείο στις Κάνες όταν έπαιζε τον εαυτό της. Αυτή τη μανιέρα εκμεταλλεύτηκαν τόσο ο Ντασέν στο Ποτέ την Κυριακή (ο οποίος αναγκάστηκε και ήρθε στην Ελλάδα επειδή μπήκε στη μαύρη λίστα του Χόλιγουντ λόγω των πολιτικών πεποιθήσεών του) όσο και ο Κακογιάννης στη Στέλλα. Σε όλα τα άλλα είχε μία υπερβολική πόζα που έκανε το ρόλο καρικατούρα. Δείτε πόσο κακή ήταν στη Μήδεια, σώζονται αποσπάσματα. Τώρα ως υπουργός η Μερκούρη έχει κάνει δύο εγκλήματα που έχουν αποσιωπηθεί. Το ένα είναι το πλιάτσικο της συλλογής Ιόλα (μαζί με την αμαύρωση της φήμης του με τις ευλογίες της, χρειάστηκε να συνυπογράψουν 400 Γάλλοι ακαδημαϊκοί με τον Γαβρά για να μιλήσουν για την τεράστια προσφορά του) και το άλλο το ότι έχασε τη συλλογή Κωστάκη με τα έργα ρωσικής πρωτοπορίας, απαιτώντας υπέρογκη φορολόγηση για τη δωρεά. Ο ίδιος ο Ιόλας δήλωνε ότι τα δάκρυα της Μελίνας για τα Ελγίνεια είναι κροκοδείλια. Εχει επίσης κατηγορηθεί για νεποτισμό διορίζοντας τον Ντασέν διευθυντή του Εθνικού, τον αδελφό της στο υπουργείο πολιτισμού αλλά και πολύ δεύτερο δικό της κόσμο σε περίεργα μικροιδρύματα πολιτισμού μια εποχή που ξεκοκάλιζαν όλοι μαζί τα πακέτα της ΕΟΚ. Οπωσδήποτε στη Μερκούρη δεν αξίζει τόση υπερπροβολή, αλλά στην Ελλάδα έχει γίνει προβολή των μέτριων σε σχέση με τους κορυφαίους. Υπερπροβεβλημένη η Μελίνα. Πρόκληση το αφιέρωμα της στα φετινά Πρέσπεια. Μέτριος ο Αγγελόπουλος, με μόνη ενδιαφέρουσα ταινία το Θίασο, αφόρητα φιλάρεσκος στα πλάνα του, φτηνός μιμητής του Ταρκόφσκι σε μια εποχή όπου το στιλ αυτό το 60 είχε πολύ καλύτερους μιμητές, υπερπροβεβλημένος λόγω του συστήματος. Δυστυχώς δεν υπάρχει η βασική παιδεία για να καταλάβουμε γιατί το Singapore Sling του Νικολαίδη ή οι Βοσκοί της αναταραχής του Παπατάκη είναι από τις σημαντικότερες ελληνικές ταινίες μαζί με τους σκηνοθέτες τους. Είναι τραγικό να φτάνουν στα γεράματα κάποιοι και να έχουν δει δέκα φορές την Αλίκη στο Ναυτικό και ούτε μία πχ την Εαρινή σύναξη των Αγροφυλάκων του Αβδελιώτη. Υπερπροβεβλημένος ο Χατζιδάκις αν τον συγκρίνουμε με κολοσσούς όπως το Σκαλκώτα, το Χρήστου ή τον Ξενάκη, ακόμη κι από τον Καλομοίρη, που παραμένουν άγνωστοι. Και αυτή η υπερπροβολή του μέτριου και του κακού γούστου δεν είναι βέβαια τυχαία. Οι μέτριοι βοηθούν την αποκοίμηση και τη μαζοποίηση.
