Δεν καταλαβαίνω πραγματικά τι ήταν τόσο δυσνόητο απ αυτά που έγραψα, ωστόσο θα επαναλάβω. Η προτροπή μου στην κοπέλα ήταν να απευθυνθεί άμεσα σε ειδικό, για να την καθοδηγήσει, να δρομολογηθεί μια εσωτερική και συναισθηματική αποκατάσταση και να την συμφιλιώσει με την πραγματικότητα που βιώνει η μητέρα της. Να την βοηθήσει δηλαδή να κατανοήσει την κατάσταση και όχι να ζει με συναισθήματα που της δηλητηριάζουν ακόμα περισσότερο την ψυχή, όπως μίσος ή να "περιμένει να πεθάνει". Δεν ανέφερα πουθενά για αποκατάσταση επικοινωνίας, είναι πασιφανέστατο ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί, εφόσον η μητέρα της είναι ασθενής και χρήζει ιατρικής βοήθειας. Επίσης, χωρίς διάθεση αντιπαράθεσης βρίσκω το παράδειγμά σου με το θύμα ξυλοδαρμού γενικώς και αορίστως, εκτός τόπου και δεν καταλαβαίνω και πού κολλάει με όσα έγραψα.