Ο πατέρας του δράστη -που παρουσιάστηκε ως αθώα περιστερά και καταδίκασε τη πράξεις του γιου του "σε περίοδο Ραμαζανιού"- φαίνεται να φέρει όλο και μεγαλύτερη ευθύνη για τον γιο που μεγάλωσε.Καταδίκασε εξάλλου την επίθεση όχι επειδή πρόκειται για αθώα θύματα, αλλά γιατί "την τιμωρία θα την αναλάμβανε ο Θεός", χωρίς να χρειαστεί να λερώσουν οι ίδιοι τα χέρια τους και να έχουν τρεχάματα με την αστυνομία.Ένα παιδί με πολύ προβληματικό ψυχικό κόσμο, είχε προφανώς ανάγκη από τεράστια αποθέματα κατανόησης, αποδοχής, και ψυχολογικής στήριξης.Αντ'αυτού, τι βρήκε από την οικογένειά του; Κηρύγματα μίσους, καταπίεση και αποστροφή προς κοινωνικές ομάδες, σε μία από τις οποίες λογικά ανήκε και ο ίδιος. Μίσος για τον εαυτό του - και τελικά όλους όσοι του έμοιαζαν.