Ο Παρθενώνας χτίστηκε με κλοπιμαία. Οι Αθηναίοι σύλησαν το πανελλήνιο ιερό τής Δήλου και με αυτά που έκλεψαν από εκεί έχτισαν το μνημείο της αυταρέσκειάς τους, σύμβολο αποικιοκρατικό, ιμπεριαλιστικό και ναρκισσιστικό, σύμβολο της επικυριαρχίας μίας πόλης πάνω στα ερείπια των άλλων. Ο Παρθενώνας ποτέ δεν είχε πανελλήνια σημασία όπως η Δήλος, οι Δελφοί, η Δωδώνη... Ήταν πάντα ένα μνημείο αυτοπροβολής κι επιβολής. Όσο για την αθηναϊκή δημοκρατία, εδώ γελάνε και οι πέτρες... Ένα εκατομμύριο κατοίκους λέγεται πως είχε η Αθήνα του Περικλέους, και οι 10.000 άνδρες πολίτες οι έχοντες δικαίωμα ψήφου μαζεύονταν στην Πνύκα, μια περιοχή με έκταση όσο μια μέση συνοικιακή πλατεία. Για τόση δημοκρατία μιλάμε. Δεν είναι τυχαίο που το αθηναϊκό πολίτευμα λατρεύτηκε από κάθε ρατσιστικό, ιμπεριαλιστικό, αποικιοκρατικό, ταξικό πολιτικό ιδεολόγημα, από την ΕΣΣΔ ως τη ναζιστική Γερμανία και από την Ευρώπη των αποικιών μέχρι τη Νότια Αφρική του απαρτχάιντ. Ο Παρθενώνας είναι το απόλυτο ελληνικό ταμπού.