Μα ο σκοπός της εκπαίδευσης είναι η απόκτηση γνώσεων, όχι η επιβράβευση. Αυτή είναι η ανταμοιβή του "καλύτερου" όπως αναφέρεις. Ότι έμαθε. Όχι ότι πήρε 19 ή 20. Νομίζω πως το βαθμοθηρικό εκπαιδευτικό σύστημα που έχει καθιερωθεί μας έχει κάνει να ξεχάσουμε εντελώς τον πραγματικό λόγο για τον οποίο είναι καλό να μελετάμε.Επίσης, υπάρχουν κι άλλα μέσα επιβράβευσης μιας προσπάθειας. Επιβράβευση μπορεί να αποτελέσει ένας καλός λόγος που θα πει ο εκπαιδευτικός στην ομάδα. Ένας έπαινος. Ή μπορεί να αποφασίζει ο καθηγητής ποια εργασία από αυτές που παρουσιάστηκαν τον ικανοποίησε περισσότερο. Ή να ψηφίζουν οι ίδιοι οι μαθητές ποια εργασία θεωρούν καλύτερη κ να τεκμηριώνουν στην τάξη την άποψή τους. Ή για παράδειγμα να αποφασίζει ο καθηγητής ποιος είχε την καλύτερη απόδοση στα μαθηματικά κάθε μήνα κ η επιβράβευσή του να είναι η εξής: να γίνεται βοηθός του καθηγητή στο συγκεκριμένο μάθημα κ να βοηθά όσους είναι πιο αδύναμοι.Γιατί πρέπει οπωσδήποτε η επιβράβευση να γίνεται με έναν βαθμό ; Τα παραπάνω παραδείγματα είναι ιδέες που σκέφτηκα βιαστικά κ ίσως να μην είναι τα καλύτερα, αλλά τουλάχιστον δεν καλλιεργούν στους μαθητές κλίμα ανταγωνισμού κ δεν τους κάνουν να κυνηγούν 20άρια. Θεωρώ εφικτό (και αναγκαίο!) να ξεφύγουμε από την ιδέα "καλύτερος μαθητής-πιο έξυπνος-πιο ικανός από τους άλλους = μεγαλύτερος βαθμός".