Ο καθένας στο είδος του είναι κορυφαίος,τι πάει να πει δεν έχουν σχέση μεταξύ τους.Η τέχνη είναι μια και αυτοί οι άνθρωποι είναι η τέχνη της χώρας μας.Και ναί,δακρύζω και ανατριχιάζω όταν βραβεύονται στο εξωτερικό,αισθάνομαι περήφανος γι'αυτούς και για την χώρα μου.Δεν είναι λίγο πράγμα να παίζεται η ταινία σου στην Νέα Υόρκη,τι με νοιάζει εμένα αν τα χρήματα της παραγωγής ο κ.Σμαραγδής τα βρήκε από χορηγίες τραπεζών ή επιχειρηματιών;Το αποτέλεσμα είναι φανταστικό!Τι με νοιάζει εμένα αν ο Χ.Παπακαλίατης θεωρείτε εμπορικός και ελαφρός,μου φτάνει ότι στο 'Αν' γέμισε με χιόνια τη πλάκα και με έκανε να ονειρευτώ μια άλλη Αθήνα,πιό ευρωπαϊκή.Τι με νοιάζει αν ο Λάνθιμος είναι δυσνόητος στους πολλούς,γι 'μένα είναι σαν να έχει κερδίσει το Όσκαρ και τον συγκαταλέγω στους 5-6 καλύτερους σκηνοθέτες παγκοσμίως των τελευταίων 50 ετών!Και για να μην τα πολυλογούμε λίγα πράγματα έχουμε σε αυτήν την χώρα για να είμαστε περήφανοι,έναν Σμαραγδή στον κινηματογράφο,έναν Λιγνάδη στο θέατρο,μια Μποφίλιου στην μουσική και μια Βαλυράκη στην ζωγραφική,ε μην τους χάσουμε και αυτούς!Έλεος τι θα μείνει τελικά;