Το έργο μού φέρνει στο νου μια κατεύθυνση ανάλογη με εκείνη των ολυμπιακών έργων-θραυσμάτων τα οποία δεν αποτέλεσαν κομμάτια ενός συνολικού σχεδίου, έγιναν για τα μάτια του -έξω- κόσμου, κόστισαν, δεν απέφεραν, χρέωσαν, απαξιώθηκαν, δεν κάλυψαν πραγματικές ανάγκες κατοίκων στο διηνεκές.Το πρόβλημα είναι διττής φύσης νομίζω: αφενός δίνει την ψευδαίσθηση σε μεγάλη μερίδα κόσμου πως κοινωνικά προβλήματα αντιμετωπίζονται με μονόπλευρες αναπλάσεις και αφετέρου δε συμπεριλαμβάνεται σε κάποια ολιστική πρόταση που αντιμετωπίζει την πόλη ως μια δυναμική και πολύπλοκη οντότητα μέσα στην οποία αλληλεπιδρά πληθώρα παραγόντων.