Χωρίς σειρά, με εξαίρεση το τελευταίο.Hesse- Demian, Siddharta. Τα πιο όμορφα και συγκλονιστικά μυθιστορήματα.Κάφκα- Η μεταμόρφωση. Γιατί η ζωή έξω από το δωμάτιο δεν ήταν ποτέ πια η ίδια.Τανιζάκι Τσουνιτσίρο- Το εγκώμιο της σκιάς. Όλη η ομορφιά του ιαπωνικού πολιτισμού, μέσα στο σκοτάδι, πριν τυφλωθεί από το φως της δύσης. Τόμας Μανν- Θάνατος στη Βενετία. Γιατί ο έρωτας μεταξύ ανθρώπων είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, και ιδωμένος μέσα από τα μάτια του Μανν, η ζωή και ο θάνατος μαζί.Ντίκενς και Ουάιλντ- ότι και να πω είναι λίγοΦιτζέραλντ- Ο Μεγάλος Γκατσμπυ. Ενα αριστούργημα της αμερικάνικης λογοτεχνίας, ένα μυθιστόρημα που όσες φορές και αν διαβάσω έχει τόσα να μου δώσειΌργουελ- 1984 και η Φάρμα των Ζώων. Γιατί οι δυστοπίες του είναι οι πιο επιτυχημένες σάτιρες του τόπου μας και της ζωής μαςΚαμύ- Ο Ξένος. Γιατί όταν αυτή η ιδιαίτερη ανθρώπινη ύπαρξη συζητούσε με τον ουρανό, βοήθησε τη γη να τον καταλάβει.Ντοστογιέβσκη- το υπόγειο, έγκλημα και τιμωρία, αδερφοί καραμαζόβ. Γιατί μέσα από τη γυναίκα που αγάπησε το υπόγειο ο Ντοστογιέβσκη είπε για την ανάσταση και την αναγέννηση της γυναίκας μέσα από τον έρωτα- ένα κείμενο που ως γυναίκα με συγκλόνισε, με άγγιξε και με πόνεσε μεσα από την απλή του ειλικρίνεια και την επιφανειακή μου ανεξαρτησία. Για τον Ρασκόλνικοβ που με έκανε να αγαπήσω όπως και ο συγγραφέας την ανθρώπινη ύπαρξη σε όλο της το μαγικό μεγαλείο.Τσέχωφ- Για την αγάπη του για τον ανθρωπο. Τον απλό, καθημερινό άνθρωπο που δεν ξέρει πού να χρησιμοποιήσει το θαυμαστικό και ξυπνά με αυτη τη σκέψη, ανατσταστωμένος μέσα στη νύχτα. Το πιο βαθιά όμορφο διήγημα που έχω διαβάσει.Μπουκόφσκι. Ο Βρώμικος Κόσμος του είναι τόσο όμορφος μέσα στην αφοπλιστική του ειλικρίνεια. Αλλά και πάνω απ'όλα τα ποιήματά του είναι τα καλύτερα ξένα ποιήματα που έχω διαβάσει.Μαρκές. Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας. Το βιβλίο που αγαπούσαν να μισώ όσο το διάβαζα και μου άφησε την πιο γλυκόπικρη αίσθηση με το τέλος του. Μπρέχτ. Ο κύκλος με την κιμωλία, ότι πιο γλυκό και ανθρώπινο αλλά και τα ποιήματα του, συγκλονιστικά.Σαμαράκης- το λάθος και Ζητείται ελπίς. Το πιο ωραίο "αστυνομικό μυθιστόρημα", τόσο διαχρονικό μέσα στην ατοπικότητά του, αλλά και τα διηγήματά του, τόσο ανθρώπινα.Δεν θα μπορούσαν να λείπουν φυσικά τα παιδικά μου αναγνώσματα: τα Ματωμένα Χώματα της Διδώς Σωτηρίου, η Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, της Άλκης Ζέη, όπως και όλα τα υπόλοιπα της ιδίας, αλλά και της Ζωρζ Σαρρή, της Πηνελόπης Δέλτα, η Μόμο του Μίχαελ Έντε, Ο μικρός πρίγκηπας, για όλες τις ηλικίες, του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ (και η Γη των Ανθρώπων του ιδίου), η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων του Κάρολ και η Μικρή Ιστορία του Κόσμου, του Γκόμπριχ (Ernst Gombrich), για μικρά και μεγάλα παιδιά, αλλά και το χρονικό της Τέχνης του ιδίου.Εν τέλει, να πω για τον Σεφέρη, τις Δοκιμές και τα Ποιήματά του, που "Με τον τρόπο του" μεμάγεψε και με έκανε να τον αγαπήσω, τον Ελύτη που με όλα του τα ποιήματα αλλά προπάντων τον Μικρό Ναυτίλο και το Μονόγραμμα με έκανε να μελαγχολήσω, να νιώσω, να αγαπήσω, να ερωτευτώ και γυρνάει πάντα στο μυαλό μου στην όψη ενός ελληνικού τοπίου.Πάνω απ'όλους, θα αποδώσω φόρο τιμής στον Αλεξανδρινό ποιητή μας, τον Κ.Π. Καβάφη, διότι όπου και αν πάω, στις γειτονιές τις ίδιες θα γυρνώ. Για τα Μεγάλα Ναι και τα μεγάλα Όχι που είπα στη ζωή μου και με σημάδεψαν, για την αιώνια προσπάθεια μου, Όσο μπορώ, να μην εξευτελίζω τη ζωή μου, για αντίο που είπα στις Αλεξάνδρειες που έχασα. Γιατί είναι η κώχη η μικρή που στιγμάτισε τη ζωή μου.
