Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει γενετική προδιάθεση, όπως έχει δειχθεί από μελέτες υιοθετημένων διδύμων, που σημαίνει ότι είναι γενετικά όμοιοι, αλλά μεγάλωσαν σε άλλο περιβάλλον, ότι έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να είναι ομοφυλόφιλος ο ένας, όταν και ο άλλος είναι ομοφυλόφιλος. Όμως και οι μονο-ωγενείς δίδυμοι, δεν είναι γενετικά όμοιοι κατ' ανάγκην. Υπάρχει ένα πλήθος παραγόντων, που ενεργοποιούν και απενεργοποιούν γονίδια, με αποτέλεσμα η παλιά βεβαιότητα του γενετικά όμοιου, να μην είναι πια βεβαιότητα. Μπορεί δηλαδή άλλα γονίδια να δουλεύουν στον ένα και άλλα στον άλλο. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε περιβαλλοντικούς, αν και προγενετικούς παράγοντες, πχ την ενδομήτριο ζωή. Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ισχυρή συσχέτιση του χαμηλού επιπέδου τεστοστερόνης κατά το δεύτερο παρακαλώ τρίμηνο της κύησης, που διαμορφώνονται στον εγκέφαλο σχετικές με τη σεξουαλικότητα περιοχές, με την ομοφυλοφιλία. Κάπου επανέρχονται δηλαδή ορμονικές θεωρίες, αλλά για την ενδομήτριο ζωή. Το θέμα αν το προσεγγίσεις επιστημονικά είναι ατελείωτο. Εγώ, ως ομοφυλόφιλος θεωρώ ότι μεγαλύτερη αξία σε άρθρα όπως αυτό έχει να δούμε γιατί επί τέλους ο άνθρωπος που προσελκύεται από το ίδιο φύλο υποχρεώνεται να υφίσταται από την απαρχή της ζωής του και μετά μια δυσμενή μεταχείριση, συχνά ιταμή έως εγκληματική, από το περιβάλλον του και τί μπορεί να γίνει για να αλλάξει αυτό.
