"To Πολυτεχνείο ζει" δεν είναι δημιουργία. Είναι παραλλαγή ενός χιλιοειπωμένου συνθήματος. Το "Δεν ξεχνώ" είναι νέο όχι μόνο φραστικά αλλά και εικαστικά. Επιπλέον ο Δήμου εδώ δεν υπεραμύνεται μόνο του δικαιώματός του ως δημιουργού αλλά και επισημαίνει μία σημαντική έλλειψη δεοντολογίας.