Αυτή είναι η μεγαλύτερη δυστυχία μας. Η απόσυρση, η (απο)μόνωση. Γυρνάμε το κεφάλι, όπως αλλάζουμε κανάλι. Γιατί αυτός που παρατηρεί τρώγοντας ή χαμογελώντας, έχει γυρίσει ήδη το κεφάλι. Πού πήγε το 'μαζί', το 'έλα', το 'πάμε'... Τώρα που περισσότερο από ποτέ χρειάζονται απλωμένα χέρια, δεν βλέπεις παρά ατελείωτες σειρές γυρισμένες πλάτες. Δεν μπορεί αυτό να αλλάξει; Μπορούμε.
