Έχεις δίκιο και είναι η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω και γω, πως δεν μπορούν να σκεφτούν λογικά μέσα στην απελπισία τους. Το καταλαβαίνω ότι είναι απελπιστικό να ζεις πχ στην Τουρκία σαν ζητιάνος και τα παιδιά σου να μην πηγαίνουν σχολείο και να είστε στο δρόμο, χωρίς προοπτική. Αλλά το να ρισκάρεις την ίδια τη ζωή των παιδιών σου για την προοπτική αυτή, μόνο απελπισία μπορεί να είναι όντως.