Είμαι φανατικός καπνιστής αλλά ταυτόχρονα είμαι και φανατικός εχθρός του τσιγάρου. Το θεωρώ ένα απο τα χειρότερα πράγματα στον κόσμο μας. Θλίβομαι όταν βλέπω μη καπνιστές να γίνονται σιγά σιγά καπνιστές χωρίς καν να το επιλέγουν. Κανένας δεν έγινε καπνιστής με την πεποίθηση ότι "θα γίνω καπνιστής". Όλοι μας λέμε "εντάξει μωρέ, σιγά τα πράγματα.. θα το σταματήσω" Μα έλα που ο εθισμός έρχεται χωρίς να σε ειδοποιήσει. Καπνίζω καμια δεκαριά χρόνια και το έχω κόψει 2 φορές. Η πρώτη φορά κράτησε για 9 μήνες και η δευτερη για 3. Φυσικά όλες τις φορές που το ξεκίνησα πάλι έγινε με την ψευδαίσθηση πως ένα τσιγάρο θα κάνω μόνο.. Άσχετα που την επόμενη μέρα βρισκόμουν με καινούριο καπνό.Έχω άσχημα νέα και όμορφα. Το καλό νέο είναι πως για να κόψει κάποιος το κάπνισμα είναι απλό. Το μόνο που θέλει είναι απλά να μην βάλεις την μια άκρη του στο στόμα σου και να μην ανάψεις την άλλη άκρη. Το κακό νέο είναι πως είναι δύσκολο. Δύσκολο αλλά απλό. Συμφωνώ με το άρθρο απόλυτα. Το μυστικό είναι να καταλάβουμε πως ο αγώνας αυτός για την διακοπή είναι ένα δώρο για τον εαυτό μας και όχι μια θυσία που χάνουμε κάτι καλό.Το πιο βασικό βέβαια απόλα είναι να μην ενδώσει κάποιος στο κάλεσμα του "ενα τσιγάρο μόνο θα κάνω και μετά συνεχίζω την διακοπή". Αυτό το τσιγάρο είναι η αιτία της αποτυχίας. Πρέπει κάποιος να :Ορίσει μια μέραΝα δεχτεί ότι αυτό ήτανΝα πιστέψει ότι το έκοψε (και ας πέρασαν μόλις 3 ώρες απο τη διακοπή)Να καταλάβει ότι δεν χάνει κάτι αλλά κερδίζειΝα μην καπνίσει το τσιγάρο του πισωγυρίσματος ότι και να νιώσει. Αυτό ήταν.. Βέβαια θα μου πείτε γιατί δεν το ξανακόβεις πάλι εσύ; Τι να σας πω.. Δεν θέλω αυτό το διάστημα.Τέλος να σημειώσω πως η νικοτίνη έχει αγχολυτικές ιδιότητες αλλά αυτό δεν σημαίνει πως χωρίς αυτή δεν μπορεί καποιος να διαχειριστεί το άγχος. Μαχαίρι η σταδιακά; Για έναν εθισμένο καπνιστή μόνο μαχαίρι.. Τα υπόλοιπα βασανίζεις τον εαυτό σου βλέποντας τα τσιγάρα ως πολύτιμα λουκούμια.