Το δικό του παρασκεύασμα δεν ξέρω αν είναι κατάλληλο, όμως το ζήτημα δεν είναι αυτό, καθώς και να μην είναι αυτό θα εξελιχθεί και θα πάρει τελειότερη μορφή. Το ζήτημα είναι σε τι ατραπούς μπορεί να βρεθεί ο άνθρωπος μετά από μια τέτοια κοσμογονική αλλαγή, όχι από οργανική άποψη, αλλά και η ίδια η φύση. Η σημασία του φαγητού στην κοινωνική ζωή δεν είναι δα και ακρογωνιαίος λίθος, μπορεί να αντικατασταθεί στα σίγουρα ποικιλοτρόπως. Εγώ πάντως δεν το κρύβω ότι είμαι αρκετά διχασμένος με αυτό. Από τη μία μερικές φορές την ώρα που τρώω κρέας, έρχονται στο νου μου εικόνες με περιεχόμενο: πώς το σφάξαν το ζωντανό, πώς το τεμαχίσε ύστερα ο κρεοπώλης με τον μπαλτά, πώς το ψήνουμε στα κάρβουνα ή πώς το τηγανίζουμε και νιώθω πως είμαι πρωτόγονος, και όσο μεγαλύτερη είναι η παρέα τόσο χειρότερα. Και από την άλλη έχω ανθρωποκεντρικές αντιλήψεις. Και επιπλέον πως ο άνθρωπος έχει και τον διάολο μέσα του και πρέπει να τον ευχαριστεί κι Αυτόν.